Fatima is een 82-jarige Marokkaanse vrouw met uitgezaaide longkanker. Al 14 maanden lang krijgt ze chemotherapie, maar haar situatie verslechtert. Het medische team nodigt haar familieleden uit voor een gesprek.
De arts zegt: ‘’ Het gaat niet goed met jullie moeder. We overwegen om de behandeling stop te zetten en palliatieve zorg te bieden. Wij kunnen niets meer voor haar doen.’ De zorgprofessionals willen Fatima met die zorg een zo goed mogelijke kwaliteit van leven bieden, maar de familieleden vatten de palliatieve zorg anders op. Fatima's kinderen raken volledig overstuur en nadat de gemoederen zijn bedaard, wendt de oudste dochter…
Artikelinformatie
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG
cultuuroverstijgend probleem
Mijn complimenten en dank gaan uit naar collega El Idrissi voor het bespreken van belangrijke culturele verschillen in opvatting over zorg in de laatste levensfase, die ik ook herken uit de Rotterdamse praktijk. De weergave van het gesprek tussen arts en patiënt roept bij mij echter ook de vraag op waar goede zorg overgaat in cultuursensitieve zorg. Mijn indruk is dat, ongeacht cultuur, het beter zou zijn om te spreken over het aanpassen van de behandeling om de patiënt met haar ziekte zo goed mogelijk verder te begeleiden, in plaats van “stopzetten van behandeling” en “niets meer kunnen doen”. De misconceptie dat zorg uitsluitend (of zelfs hoofdzakelijk) curatieve zorg behelst, lijkt wat dat aangaand cultuuroverstijgend.