Samenvatting
Doel
Het toestemmingsproces voor orgaan- en weefseldonatie is complex, zowel voor nabestaanden als voor professionals. Het doel van deze studie was om te beoordelen of de combinatie van langdurige begeleiding van familie van opgenomen patiënten op de Intensive Care (IC) én training in communicatie rond donatie van doorslaggevend belang zijn bij het verhogen van het toestemmingpercentage voor donatie. Hiervoor is een multicenterstudie uitgevoerd in 3 ziekenhuizen.
Methode
We vergeleken toestemmingen voor donatie onder nabestaanden in 1 interventieziekenhuis en 2 controleziekenhuizen tussen in de periode december 2007-november 2009. In het interventieziekenhuis begeleidden getrainde donatiedeskundigen 66 families gedurende de opname op de IC totdat een beslissing ten aanzien van donatie was genomen. In het eerste controleziekenhuis werden 107 families benaderd voor donatie, zonder extra familiebegeleiding of training. In het tweede controleziekenhuis ondersteunden gastvrouwen 99 families gedurende de opnameperiode; zij waren niet getraind in het bespreken van donatie. In totaal zijn 272 families van potentiële donoren benaderd met het verzoek om donatie. We vergeleken toestemmingpercentages en evalueerden de evaringen onder nabestaanden door middel van een vragenlijst die ongeveer 4 maanden na het overlijden werd verstuurd.
Resultaten
Het toestemmingspercentage onder nabestaanden was significant hoger in het interventieziekenhuis (57,6%) dan in de controleziekenhuizen (respectievelijk 34,6% en 39,4%). De respons op de vragenlijsten was 69%. Uit de antwoorden kwamen geen andere factoren naar voren die mogelijk het toestemmingpercentage hadden beïnvloed.
Conclusie
Het aanstellen van getrainde donatiedeskundigen in het interventieziekenhuis, die familie begeleidden gedurende de opname op de IC-afdeling en in het beslisproces voor donatie, resulteerde in een significant hoger toestemmingpercentage.
Reacties