Invriezen van sperma bij pubers en jonge volwassen mannen met kanker

- The importance of cryopreserving semen for young male cancer patients is illustrated in three case descriptions. A 28-year-old man with chronic myeloid leukaemia that resulted in azoospermia, later fathered a child with his semen that had been stored prior to chemotherapy. In an 18-year-old adolescent with non-Hodgkin lymphoma the possibility to store cryopreserved semen was only raised after chemotherapy had been started and had caused azoospermia. This caused the patient serious regret. A 14-year-old boy with acute lymphatic leukaemia had his semen stored despite initial hesitations due to his young age. The cancer hardly ever affects the semen quality to the extent that cryopreservation of the semen becomes impossible. The aim should be to obtain several ejaculates prior to the cancer therapy and to store multiple portions, so that later a number of fertilisation attempts are possible. The primary attending physician is initially responsible for raising the possibility of semen cryopreservation. Ideally, however, all health professionals involved should be aware of this aspect. There is a need for multidisciplinary protocols for oncology centres and sperm banks, so that the timely informing of patients is guaranteed, responsibilities are recorded – with appropriate procedures to prevent unnecessary delay – and procedures that concur with legal requirements and financial constraints are established.

Samenvatting

Het belang van cryopreservatie van semen ten behoeve van jonge, mannelijke kankerpatiënten wordt geïllustreerd door 3 casussen. Een 28-jarige man met chronische myeloïde leukemie kreeg later een kind met zijn sperma dat was ingevroren vóór de chemotherapie, die had geleid tot azoöspermie. Bij een 18-jarige adolescent met non-hodgkinlymfoom werd de mogelijkheid om zaad in te vriezen pas ter sprake gebracht toen de chemotherapie al tot azoöspermie had geleid, hetgeen patiënt ernstig betreurde. Bij een 14-jarige jongen met acute lymfatische leukemie werd zaad opgeslagen ondanks aanvankelijke bedenkingen vanwege zijn jeugdige leeftijd. Kanker zelf leidt zelden tot een vermindering van de zaadkwaliteit, waardoor cryopreservatie onmogelijk wordt. Het doel van de preservatie is een aantal ejaculaten te verzamelen vóór de antikankerbehandeling en in meerdere porties op te slaan, zodat later een aantal malen fertilisatiepogingen kunnen worden gedaan. De eerstverantwoordelijke om cryopreservatie aan de orde te stellen, is de hoofdbehandelaar. Idealiter zijn alle zorgverleners alert op dit punt. Er is behoefte aan multidisciplinaire protocollen waarbij oncologische centra en zaadbanken betrokken zijn om tijdige attendering van patiënten te garanderen, de verantwoordelijkheden vast te leggen – met aangepaste maatregelen om onnodige vertraging te voorkomen – en procedures vast te stellen die in overeenstemming zijn met wettelijke vereisten en financiële mogelijkheden.