Invloed van het staken van het periodieke röntgenologische bevolkingsonderzoek op longtuberculose op morbiditeit en sterfte van in het ziekenhuis wegens bronchuscarcinoom opgenomen patiënten

– 1982 saw the end of the periodical radiological screening of the population for pulmonary tuberculosis, which used to be of great importance for the early diagnosis of lung cancer. In this study, two groups of patients hospitalized for diagnosis and treatment of lung cancer were analysed and followed up. The diagnosis of bronchial carcinoma had been made for the discontinuation of the screening in the first group (n = 50), and after its cessation in the second group (n = 50). Forty per cent of the patients of group 1 had been referred on the basis of a coincidental radiograph (made in 18 patients as part of the screening), as against 14 in group 2. An operable tumour was found in 46 of group 1 and in 20 of group 2. The cumulative rate of survival after 15 months was 56 in group 1 and 36 in group 2. The one-year survival rate of patients referred on the basis of coincidental radiographs (out of the total group) amounted to 83; it was 33 in the group who exhibited signs and symptoms at the time the diagnosis was made.

Our findings are in agreement with recent publications on the effect of roentgen screening on the prognosis of bronchial carcinoma in the USA and constitute an argument in favour of organizing a similar study in the Netherlands.

Samenvatting

In 1982 werd het periodieke röntgenologische bevolkingsonderzoek op longtuberculose, dat voorheen voor de vroege diagnostiek van longkanker van groot belang was, gestaakt. In dit onderzoek werden twee groepen patiënten die in de kliniek waren opgenomen voor diagnostiek en behandeling van longkanker geanalyseerd en vervolgd. Bij de eerste groep (n = 50) was tijdens het nog functioneren en bij de tweede groep (n = 50) na het staken van het bevolkingsonderzoek de diagnose bronchuscarcinoom gesteld. In de eerste groep was 40 van de patiënten naar aanleiding van een toevalsfoto verwezen (18 patiënten naar aanleiding van het bevolkingsonderzoek) en 14 in de tweede groep. In de eerste groep had 46 van de patiënten een operabele tumor en 20 in de tweede groep. Het cumulatieve overlevingspercentage van de eerste groep (na 15 maanden) bedroeg 56 en was in de tweede groep 36. De 1-jaarsoverlevingskans van patiënten die naar aanleiding van toevalsfoto's werden verwezen (uit de totale patiëntengroep) bedroeg 83 en 33 in de groep patiënten met klachten en symptomen ten tijde van het stellen van de diagnose.

Onze bevindingen zijn in overeenstemming met recente publikaties over de invloed van röntgenologisch onderzoek op de prognose van het bronchuscarcinoom uit de Verenigde Staten en vormen een pleidooi voor het opzetten van een dergelijk onderzoek in Nederland.