Intracranieel eeg-onderzoek met elektrodematjes ten behoeve van epilepsiechirurgie; resultaten bij de eerste 22 patiënten

Description of initial experiences with subdural electrode grids in patients with refractory focal epilepsy as additional diagnostic tool for epilepsy surgery. Using these electrodes, the attacks were recorded during a number of days and the cerebral cortex was electrically stimulated in order to map the functional areas.

Design

Retrospective.

Method

Data were collected from patients in whom subdural electrode grids had been placed between 1 September 1999 and 31 August 2004. All patients underwent a neurological examination and a neuropsychological test before the implantation. At the follow-up examination, the results with regard to function and the frequency of attacks were noted, as well as the complications.

Results

Electrodes were placed in 22 patients: 9 women and 13 men with an average age of 27 years (range: 5-42). The implantation lasted for an average of 7 days (range: 3-10). In 4 patients, increased seizures during implantation required intravenous anticonvulsant treatment. Severe but transitory complications were seen in 4 patients (meningitis, subdural haematoma and ischaemia). 19 patients underwent a therapeutic resection. A postoperative decline in language skills was noted in 1 patient, while another 2 scored poorer in verbal tests. A permanent decline in sensorimotor function was seen in 1 patient, but this had been foreseen. Of the 16 operated patients with a duration of follow-up of at least 1 year, 10 were (practically) free of attacks, and another 3 patients had significantly fewer attacks.

Conclusion

Registration with intracranial electrodes makes it possible to treat epileptic patients surgically by excision of brain tissue near critical areas. Such intensive monitoring is, however, not without risk and this must be weighed against the potential benefits.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2378-85

Samenvatting

Doel

Beschrijving van de eerste ervaringen met gebruik van subdurale elektrodematjes bij patiënten met medicamenteus onbehandelbare focale epilepsie als diagnostisch hulpmiddel voor epilepsiechirurgie. Met deze elektroden werden gedurende een aantal dagen aanvallen geregistreerd en werd de hersenschors elektrisch gestimuleerd om functiegebieden in kaart te brengen.

Opzet

Retrospectief.

Methode

Gegevens werden verzameld van patiënten bij wie subduraal elektrodematjes waren geplaatst in de periode 1 september 1999-31 augustus 2004. Alle patiënten ondergingen voor de implantatie een neurologisch onderzoek en een neuropsychologische test. Er werd bij follow-up gekeken naar de resultaten wat betreft functioneren en aanvalsfrequentie en naar de complicaties.

Resultaten

Bij 22 patiënten waren elektroden geplaatst: 9 vrouwen en 13 mannen met een gemiddelde leeftijd van 27 jaar (uitersten: 5-42). De implantatie duurde gemiddeld 7 dagen (uitersten: 3-10). Bij 4 patiënten trad tijdens implantatie een aanvalstoename op waarvoor intraveneuze anti-epileptische behandeling nodig was. Ernstige, maar voorbijgaande complicaties van de implantatie deden zich voor bij 4 patiënten (meningitis, subduraal hematoom en ischemie). Bij 19 patiënten was vervolgens hersenweefsel verwijderd. Postoperatief klaagde 1 patiënt over achteruitgang in taalvaardigheid; 2 anderen scoorden lager bij verbale tests. Blijvende motorische achteruitgang was er bij 1 patiënt, maar dit was ingecalculeerd. Van de 16 geopereerde patiënten met een follow-upduur van tenminste 1 jaar waren er 10 (nagenoeg) aanvalsvrij en hadden er 3 aanzienlijk minder last van aanvallen.

Conclusie

Registratie met intracraniële elektroden maakt het mogelijk patiënten met epilepsieaanvallen te behandelen door verwijdering van hersenweefsel nabij gespecialiseerde hersengebieden. De registraties vragen intensieve monitoring en een zorgvuldige risicoafweging.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2378-85