Evidencebased richtlijnen worden almaar belangrijker voor het medisch handelen. Hoewel het artsen vrij staat om gemotiveerd af te wijken van een richtlijn krijgen richtlijnen steeds meer juridische status en worden ze gebruikt als basis voor vergoeding van zorg door verzekeraars.1,2 Door de toenemende populariteit van evidencebased geneeskunde en de sterk verbeterde toegankelijkheid van epidemiologisch bewijs via het internet lijkt een rotsvast vertrouwen te bestaan in de betrouwbaarheid en onwankelbaarheid van richtlijnen.3
De beperkingen van richtlijnen krijgen relatief weinig aandacht in de literatuur. Onlangs bespraken Smulders en collegae in het Tijdschrift dat slechts een klein deel van ons medisch handelen gebaseerd is op bewijs, dat al het onderzoek waarop bewijs gebaseerd is gevoelig is voor vertekening ofwel bias, en dat het bewijs meestal niet toepasbaar is op de individuele patiënt in de spreekkamer.4 Deze kanttekeningen richten zich vooral op de kwaliteit en toepasbaarheid van het epidemiologisch bewijs. In…
Reacties