Intermaxillaire fixatie in de traumatologie

Klinische praktijk
D.B. Tuinzing
W.A.M. van der Kwast
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1991;135:1113-4

Dames en Heren,

Intermaxillaire fixatie is een toestand waarbij de boven-en onderkaak aan elkaar zijn gefixeerd, over het algemeen met behulp van staaldraadligaturen.1 De oude Egyptenaren en Grieken beschreven reeds deze vorm van behandeling om fracturen in het aangezichtsskelet te genezen.

Men zou kunnen denken dat met de ontwikkeling van een groot aantal nieuwe osteosynthesematerialen de intermaxillaire fixatie tot het verleden was gaan behoren.23 Toch blijkt in allerlei gevallen de ‘ouderwetse’, voor de patiënt onplezierige intermaxillaire fixatie de voorkeur te hebben boven de ‘moderne’ osteosynthesematerialen, waarmee het ‘kiezen op elkaar’ voorkomen kan worden.

De volgende ziektegeschiedenissen illustreren de voor- en nadelen van de intermaxillaire fixatie.

Patiënt A, een 42-jarige man, werd gezien op de afdeling Eerste Hulp na een val van een bouwsteiger, waarbij naast beenletsel ook een comminutieve fractuur in de mediaanlijn van de onderkaak was opgetreden. De gebitselementen in het onderfront bleken zodanig geluxeerd, dat…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis Vrije Universiteit, afd. Mondziekten en Kaakchirurgie, De Boelelaan 1118, 1007 MB Amsterdam.

Dr.D.B.Tuinzing en prof.dr.W.A.M.van der Kwast, kaakchirurgen.

Contact dr.D.B.Tuinzing

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties