Samenvatting
Doel
Het vergelijken van het effect op inspanningstolerantie en kwaliteit van leven van niet-lineair geperiodiseerde inspanningstraining met het effect van lineair progressieve training bij patiënten met ernstig COPD.
Opzet
Gerandomiseerde gecontroleerde trial (Nederlands Trial Register: 1045).
Methode
Onze onderzoekspopulatie omvatte 110 patiënten met ernstige tot zeer ernstige COPD, die waren opgenomen voor klinische longrevalidatie. Zij werden door loting toegewezen aan een groep die niet-lineair geperiodiseerde trainingen kreeg van wisselende lengte en intensiteit, en een controlegroep die een standaardprogramma volgde van in zwaarte toenemende duur- en krachttrainingen. Patiënten trainden 3 keer per week 45-90 min gedurende 10 weken. Primaire uitkomstmaten waren uithoudingsvermogen bij een fietstest op 75% van het maximaal vermogen, en ziektespecifieke kwaliteit van leven zoals gemeten met de Chronic Respiratory Questionnaire. Secundaire uitkomstmaten waren beenspierkracht, BMI en de index voor vetvrije massa als maat voor spierweefselverlies.
Resultaten
De geperiodiseerde training resulteerde in een significant grotere verbetering van het uithoudingsvermogen dan de standaard progressieve training. Het verschil in verbetering op de submaximale fietstest was 300,6 s (95%-BI: 197,2-404,2; p < 0,001). Geperiodiseerde training resulteerde ook in een significant grotere verbetering op alle gemeten domeinen van de kwaliteit van leven, met verschillen van 0,48 (95%-BI: 0,19-0,78) op het domein ‘Emoties’ tot 0,96 (95%-BI: 0,57-1,35) op het domein ‘Dyspneu’.
Conclusie
Geperiodiseerde training resulteert bij patiënten met ernstig COPD in grotere verbetering in uithoudingsvermogen en ziektespecifieke kwaliteit van leven dan de standaard progressieve training.
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties