Initiële diagnostische strategie bij wegrakingen: het belang van de anamnese

Klinische praktijk
W. Wieling
K.S. Ganzeboom
C.T.P. Krediet
H.G.L.M. Grundmeijer
A.A.M. Wilde
J.G. van Dijk
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2003;147:849-54
Abstract

Samenvatting

- Naar schatting maakt bijna de helft van de mensen gedurende hun leven wel een wegraking door.

- Op jonge leeftijd (< 35 jaar) betreft het veelal reflexsyncope. Bij ouderen gaat het meestal om orthostatische en postprandiale hypotensie, sinus-caroticussyndroom, hartritmestoornissen en klepgebreken.

- De anamnese levert bij bijna alle jonge patiënten (< 35 jaar) en het merendeel van de oudere patiënten met een wegraking een waarschijnlijke oorzaak op.

- Een lichamelijk onderzoek en ECG zijn bij de patiënten met een wegraking, met uitzondering van klassieke vasovagale syncope, geïndiceerd ter uitsluiting van orthostatische hypotensie en gevaarlijke cardiale oorzaken.

Auteursinformatie

Academisch Medisch Centrum/Universiteit van Amsterdam, Meibergdreef 9, 1105 AZ Amsterdam.

Afd. Interne Geneeskunde: dr.W.Wieling, internist; mw.K.S.Ganzeboom en C.T.P.Krediet, studenten.

Afd. Huisartsgeneeskunde: dr.H.G.L.M.Grundmeijer, huisarts.

Afd. Cardiologie: prof.dr.A.A.M.Wilde, cardioloog.

Leids Universitair Medisch Centrum, afd. Neurologie en Klinische Neurofysiologie, Leiden.

Prof.dr.J.G.van Dijk, neuroloog-klinisch neurofysioloog.

Contact dr.W.Wieling (w.wieling@amc.uva.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties