Infecties van de parafaryngeale ruimte als complicatie van een keelontsteking

– Pharyngitis was followed by an infection of the retropharyngeal space in 9 patients. In five of them, an increasing swelling under the mandibular angle occurred within two days after the earliest throat symptoms. These also showed rapid progression with stridor, and four of the five developed mediastinitis. In four patients, the interval was four days or longer; in these the infection was more localized and pharyngeal lesions could sometimes not be discerned. CT proved highly useful for the diagnosis, for establishing the spread of the infection to other cervical spaces and the mediastinum, and for the differentiation between diffuse cellulitis and abscess formation. It was also valuable for assessment of the results of treatment.

Relief punctures or limited incisions were performed under CT scan guidance. In combination with intensive antibiotic treatment, always including high-dose benzylpenicillin, this guided treatment proved highly efficacious: all patients, including those with abscesses of neck or mediastinum recovered completely. One patient required extensive surgical incision and drainage.

Samenvatting

Bij 9 patiënten ontstond een infectie in de parafaryngeale ruimte na een keelontsteking. Bij 5 van hen was het interval tussen de eerste keelklachten en het ontstaan van een toenemende zwelling onder de kaakhoek twee dagen of korter. Bij hen was er tevens snelle progressie met stridor en ontstond vaak (bij 4 van de 5 patiënten) mediastinitis. Bij 4 patiënten was dit interval vier dagen of langer en bij hen toonde de farynx soms geen afwijkingen en was de infectie meer gelokaliseerd. Computertomografie bleek zeer waardevol voor het stellen van de diagnose, het vaststellen van de uitbreiding van de infectie naar andere halsruimten en het mediastinum en het onderscheid tussen diffuse cellulitis en abcedering. Ook voor de beoordeling van het resultaat van de therapie was computertomografie nuttig.

Op geleide van CT-scans werden ontlastende puncties of beperkte incisies uitgevoerd. Gecombineerd met intensieve behandeling met antibiotica, met in ieder geval benzylpenicilline in hoge dosering, bleek deze gerichte benadering zeer succesvol: alle patiënten, ook degenen met abcessen in hals of mediastinum, genazen volledig. Uitgebreide chirurgische incisie en drainage werd slechts bij 1 patiënt uitgevoerd.