Immuunrespons na preventieve intracutane rabiesvaccinatie

Klinische praktijk
L.G. Visser
J.W. van 't Wout
H.J. van der Kaay
G. van Steenis
R. van Furth
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1991;135:1686-7

Dierenartsen, dierenhandelaars, bepaalde laboratoriumwerkers en reizigers die geruime tijd in primitieve omstandigheden zullen verblijven in een land waar rabies endemisch is, behoren tot de risicogroep die in aanmerking komt voor preventieve rabiesvaccinatie, ook preexpositievaccinatie genoemd. Deze profylaxe kan om verschillende redenen worden toegepast. De vaccinatie kan bescherming bieden aan personen die ongemerkt, bijvoorbeeld door krabletsels, werden blootgesteld aan rabies of bij wie de post-expositiebehandeling te laat ingesteld werd. De belangrijkste reden voor pre-expositievaccinatie is echter het opwekken van een immunologisch geheugen dat geboosterd kan worden na een eventuele besmetting met rabiesvirus. De post-expositiebehandeling wordt hierdoor, alhoewel zij noodzakelijk blijft, sterk vereenvoudigd: de toediening van humaan rabies-immunoglobuline is niet meer vereist en het aantal vaccinatiedoses kan gereduceerd worden. Dit is vooral van belang voor de reiziger in gebieden waar men niet beschikt over betrouwbare of veilige vaccins.

In Nederland wordt geïnactiveerd lyofiel gedroogd rabiesvaccin gebruikt, dat gekweekt wordt op hondeniercellen (‘dog…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Infectieziekten, Postbus 9600, 2300 RC Leiden.

L.G.Visser, J.W.van 't Wout en prof.dr.R.van Furth, internisten.

Rijksuniversiteit, Laboratorium voor Parasitologie, Leiden.

Prof.dr.H.J.van der Kaay, arts-parasitoloog.

Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieuhygiëne, Bilthoven.

Dr.G.van Steenis, dierenarts.

Contact L.G.Visser

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties