‘Ik wil het niet horen!’

Ik vind het moeilijk om het gesprek niet te volgen. De oude dame in de wachtkamer is van het emancipatoir-expressieve type, geen gebrek aan stevige standpunten met bijbehorende stem. Haar dochter tracht het geluidsniveau van het gesprek te beperken, maar mist de volumeknop bij haar moeder.

‘Natuurlijk begrijp ik dat je voor een moeilijke keuze staat. Is de uitslag van het onderzoek positief, dan…’ ‘Ik hóef die uitslag helemaal niet te weten en ik wíl het ook niet weten! Wat heb ik er aan te weten wat er precies met me aan de hand is. En dan ook nog kiezen…