Ik ben Homer Simpson

In de satirische tekenfilmserie The Simpsons houdt Marge haar man Homer voor dat hij een voortijdige dood over zich afroept als hij doorgaat met het leegeten van grote bakken roomijs. Homer roept een beeld op van zijn toekomstige zelf die ligt te sterven aan een voortijdig hartinfarct en roept uit: ‘I’m sure happy I’m not that guy!’

Hiermee wordt op geestige wijze duidelijk gemaakt dat ik-nu en ik-later helemaal niet dezelfde persoon zijn. Mijn collega Yvo Smulders heeft al eens geschreven over het onvermogen van ik-nu om in te schatten wat ik-later ergens van vindt (B1389 op www.ntvg.nl/B1389). We zorgen ook slecht voor ik-later, omdat ik-nu liever op de bank hangt en ik-later daardoor bijvoorbeeld zijn redactioneel onder tijdsdruk moet schrijven.

Nu hebben we allerlei trucs om toekomst en heden sterker met elkaar te verbinden. Een daarvan is het geldsysteem. Ik-nu kan een huis kopen met geld dat ik-later verdient. We lezen nu ook steeds vaker artikelen over onderzoek waarin geld wordt gebruikt om Homer-nu zijn bak ijs te laten staan, zodat Homer-later geen bypass nodig heeft en dus geld uitspaart. Het voorbeeld dat we in dit nummer bespreken gaat over antipsychotica (D1791). Of dit nu een goed idee is, wordt besproken door Arthur Attema (D1933). Voor mij zit een problematisch punt in het feit dat het geld afkomstig is van de overheid en geen transactie is tussen persoon-nu en persoon-later. Hierdoor ontbreekt het element dat deze personen kan verenigen, namelijk de persoonlijke verantwoordelijkheid. Als ik daarna in een artikel lees dat de jongste jeugd in Den Haag niet genoeg vitamine D slikt (D1019), vraag ik me meteen af wat de overheid allemaal wel niet zou willen gaan afdwingen met microbeloningen en -boetes als ze met dit idee aan de haal zou gaan.

Je zou overigens ook de hele maatschappij door deze bril kunnen bekijken. Nederlanders-nu maken een deal met Nederlanders-later via bijvoorbeeld de onderzoeksagenda van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). Onze nieuwsredacteur Lucas Mevius laat zien dat we vooral investeren in de nieuwsgierigheid van een klein aantal Nederlanders-nu en in zeer hypothetische behoeftes van Nederlanders-heel-erg-veel-later door het veelvuldig honoreren van fundamenteel onderzoek (C3596). Je kunt je van veel implementatieonderzoek overigens afvragen of dat überhaupt de taak is van NWO. Dat type onderzoek is echter zeker de taak van de Nederlandse ziekenhuizen en in een prachtig artikel laten Thijs de Kruif en zijn medeauteurs zien dat de onderzoeksuitgaven van de ziekenhuizen zich maar matig verhouden tot de ziektelast en ziektekosten van Nederlanders-nu (D1333). Ze doen waarschijnlijk vooral wat ze leuk vinden. Ook ziekenhuizen zijn Homer Simpsons.