Hydrostatische ballondilatatie van stricturen in ileum en colon door de ziekte van Crohn

Fibrotische stricturen in het ileum en het colon op basis van de ziekte van Crohn worden bij klachten van obstructie vooralsnog behandeld met chirurgische resectie. De recidiefkans op darmstenosen bij deze patiënten is hoog en herhaalde chirurgische darmresecties kunnen leiden tot een ‘short bowel’-syndroom. Conservatieve behandeling, bestaande uit dilatatie van deze stricturen met een Gruentzig-balloncatheter, zou hierin verandering kunnen brengen. Couckuyt et al. verrichtten een prospectief onderzoek waarbij 78 maal een dilatatie met deze ballon (ingebracht via de endoscoop) werd verricht voor 59 fibrotische stricturen bij 35 vrouwen en 20 mannen met de ziekte van Crohn. De controleduur was gemiddeld 33,6 (uitersten: 3-80) maanden. De patiënten waren eerder geopereerd (47 van de 55) of hadden zodanig uitgebreide darmafwijkingen dat bij operatie het risico van een short bowel-syndroom aanwezig was. In totaal werden 28 ileocolische, 7 ileosigmoïdale of ileorectale, 15 (neo)terminale ileum-, 4 ileocoecale, 4 rectosigmoïdale stricturen en 1 colorectale behandeld. De gemiddelde lengte van de stenose was 4 (0,5-29) cm. Introductie van de ballon vond plaats onder direct endoscopisch zicht zonder gebruik te maken van een voerdraad. De diameter van de ballonnen bedroeg 18, 20 en 25 mm over een lengte van 5 of 8 cm. De ballon werd gevuld met water onder hoge druk en twee minuten in situ gelaten. Dit werd 2 tot 6 maal herhaald met steeds grotere ballon-diameters, totdat een coloscoop met een diameter van 13,6 mm de strictuur kon passeren. Follow-up vond plaats om de 3 maanden, hernieuwde dilatatie werd alleen verricht bij recidiefklachten.

Dilatatie bleek technisch succesvol bij 70 van de 78 ingrepen (90). Acht stenosen bleken technisch niet toegankelijk voor dilatatie door de hoek of de lengte ervan. Twintig patiënten hadden direct symptoomverlichting; 18 patiënten ondergingen een tweede dilatatie na gemiddeld 1,5 jaar, waarna 13 geen klachten meer hadden. Het succespercentage op de lange termijn bedroeg 62. Bij 2 patiënten ontstond een intraperitoneale perforatie door de dilatatie, die chirurgisch behandeld werd zonder sterfte. Twee gedekte en twee retroperitoneale perforaties werden succesvol conservatief behandeld. Bij 19 patiënten (34) was na de dilatatie alsnog chirurgie nodig wegens persisterende obstructieklachten.

Het onderzoek toont aan dat endoscopische ballondilatatie van Crohn-stricturen van de darm technisch goed mogelijk is. Om het risico van perforatie te verminderen, zou men kunnen overwegen tijdens de ingreep met doorlichting het effect van dilatatie op de stenose te objectiveren en zodoende het aantal dilataties en de gebruikte diameter van de ballon te standaardiseren.