Hulpverlening bij doodgeboorte; het oordeel van de moeders

– Semi-structured interviews were conducted with 49 women who had experienced stillbirth in 1987-1989. Only 55 were satisfied with the manner in which the first suspicion had been communicated to them, while 85 were satisfied with th communication at the time of the diagnosis. Opinions about care in the labour ward, while largely positive, indicate that lack of tact from an individual may cloud the entire perception of care. Although only 40 had expressed a desire to see the baby, the others were happy to have been persuaded to do so and all were positive about the contact with the dead baby. Of 42 women (86) who gave consent for autopsy, only one regretted this decision. Support received post partum was considered to be inadequate or insufficient by 10. Despite the short hospital stay (average 1 day), most women afterwards felt that they would have preferred to return home earlier; only 9 felt that they would have preferred to stay longer.

Samenvatting

In semi-gestructureerde interviews met 49 vrouwen die in 1987-1989 waren bevallen van een doodgeboren kind bleek dat het meedelen van het eerste vermoeden bij slechts 55 en het meedelen van de diagnose bij 85 adequaat was geweest. Oordelen over de ondervonden steun tijdens de baring, alhoewel in meerderheid positief, gaven aan dat ontactisch optreden van een enkeling de beleving aanzienlijk kan verkleuren. Alhoewel slechts 40 vooraf behoefte had het kind te zien, werd contact met het kind (vaak meermalen) later zonder uitzondering als positief ervaren door alle vrouwen. Slechts 1 van de 42 vrouwen (86) die toestemming gaven tot obductie, betreurde achteraf deze beslissing. De aandacht die post partum werd gegeven, beschouwde 10 als onvoldoende. Ondanks de korte opnameduur (gemiddeld 1 dag) had de meerderheid het ziekenhuis liever nog eerder verlaten en vond slechts 9 de opnameduur achteraf te kort.