Honderd jaar orthopedie in Nederland. VIII. Kinderorthopedie

Orthopaedic disorders in children differ in type from those in adults: most frequent are congenital anomalies and disorders of growth and development. The special nature and relative rarity of these conditions justify the separate development of this branch of the discipline.

Fractures almost always heal normally after closed reduction and immobilization in a plaster cast; fractures close to epiphyseal discs and in joints require special attention. Slipping of the upper femoral epiphysis necessitates surgical fixation of the epiphysis.

Benign bone tumours occur relatively often and mostly require no surgical intervention. The prognosis of solid malignant bone tumours has improved since the introduction of (neo)adjuvant chemotherapy and limb-sparing surgery.

In case of difference in leg length, the length of both legs is predicted with the aid of roentgenological measurements. Inhibition of the growth of the longer leg gives rise to fewer complications than lengthening of the short leg. The essence of the treatment of growth disorders due to abnormal ossification of the cartilage is to monitor the natural repair process and to intervene if permanent malformation threatens.

Samenvatting

Bij kinderen wordt een ander soort orthopedische aandoeningen aangetroffen dan bij volwassenen: aangeboren afwijkingen en stoornissen in de groei en ontwikkeling komen het meeste voor. De bijzondere aard en de relatieve zeldzaamheid van deze aandoeningen rechtvaardigen de aparte ontwikkeling van dit deel van het vakgebied.

Fracturen genezen na onbloedige repositie en immobilisatie met gips bijna altijd ongestoord; fracturen in de buurt van epifysairschijven en in gewrichten vragen bijzondere aandacht. Bij afglijden van proximale femurepifyse dient de groeischijf operatief te worden gefixeerd.

Goedaardige bottumoren komen relatief vaak voor en behoeven meestal geen chirurgisch ingrijpen. De prognose van solide maligne bottumoren is verbeterd sinds de introductie van (neo)adjuvante chemotherapie en ledemaatsparende chirurgie.

In geval van beenlengteverschil wordt de lengte van beide benen voorspeld met behulp van röntgenologische metingen. Groeiremming van het lange been kent minder complicaties dan verlenging van het korte been. De essentie van de behandeling van groeistoornissen door gestoorde ossificatie van het kraakbeen is het natuurlijke reparatieproces te volgen en in te grijpen als er blijvende misvorming dreigt.