Honderd jaar orthopedie in Nederland. III. Bottumoren

In the fifties, patients with a malignant bone tumour were treated with radiotherapy, sometimes supplemented by resection, as recommended by the Bone Tumour Committee established in 1953. In the seventies, improvement of imaging techniques and chemotherapy made limb-saving surgery possible.

Currently, 70 of patients with a malignant tumour of the locomotor apparatus are treated by limb saving, oncologically justified surgery. The surgical defects can be repaired with the aid of an endoprosthesis, or bone homografting or autografting. Children are often treated with an operation involving 180 rotation of the ankle to function as the knee, combined with a prosthesis. Adults are sometimes treated with this technique, but also with internal (‘standard’) prostheses and donor bone.

The future will have to make clear which technique is to be preferred in which situation. Probably, typing and prognosis of various tumours may improve, leading to better insight into the treatment. Centralization of the treatment of rare tumours may also contribute to improvement of the treatment and its scientific research.

Samenvatting

In de jaren vijftig werden patiënten met een maligne bottumor behandeld met radiotherapie, eventueel aangevuld met ablatieve chirurgie, op advies van de in 1953 opgerichte Commissie voor Beentumoren. Deze commissie functioneert nog steeds. Sinds de jaren zeventig werd extremiteitsparende chirurgie mogelijk door de verbetering van beeldvormende technieken en van chemotherapie.

Tegenwoordig ondergaat 70 van de patiënten met een maligne tumor van het steun- en bewegingsapparaat oncologisch verantwoord extremiteitsparende chirurgie. Herstel van het chirurgisch defect is mogelijk met behulp van een endoprothese, homoloog of autoloog bot. Bij kinderen wordt vaak een rotatieplastiek toegepast, waarbij de voet 180° gedraaid aan het bovenbeen wordt gezet, waaraan een prothese wordt gepast. Bij volwassenen wordt deze techniek ook wel gebruikt, evenals inwendige (‘gewone’) prothesen en donorbot.

In de toekomst zal duidelijk moeten worden welke techniek de voorkeur heeft in welke situatie. Wellicht verbeteren de typering en de prognose van verschillende tumoren en daardoor het inzicht in de behandeling. Centralisatie van de behandeling van de zeldzame tumoren kan ook bijdragen aan verbetering van de behandeling en wetenschappelijk onderzoek ernaar.