Samenvatting
De behandeling van fracturen was aanvankelijk conservatief. Verbeteringen in materialen en operatietechniek en nieuwe inzichten in de biologische aspecten van fractuurgenezing hebben geleid tot een toename van operatieve fractuurbehandeling. De grote doorbraak van osteosynthese vond plaats met de oprichting van de Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen, die uitging van de principes anatomische repositie, stabiele inwendige fixatie, atraumatische operatietechniek en vroege mobilisatie.
Periarticulaire fracturen, open fracturen, fracturen gecompliceerd door zenuw- of vaatletsel, pathologische fracturen en fracturen bij polytraumapatiënten dienen in het algemeen operatief behandeld te worden. Wie de traumatologie zou moeten beoefenen, de algemeen of de orthopedisch chirurg, is een punt van controverse geweest; inmiddels bestaan er samenwerkingsverbanden op basis van waardering voor elkaars kwaliteiten.
Minimaal invasieve chirurgie, met indirecte repositie- en fixatietechnieken en biologische beïnvloeding van fractuurgenezing, lijkt de trend voor de nabije toekomst.
Reacties