Samenvatting
De traditionele structuur van de opleiding tot chirurg is in de loop van de laatste 25 jaar verscheidene keren aangepast aan de veranderende chirurgische praktijk. Verdere structurele aanpassingen zijn vereist om de gevolgen van de Arbeidstijdenwet op te vangen en om de noodzakelijke uitbreiding van de opleidingscapaciteit te realiseren. Modernisering van de theoretische en praktische opleidingsmethoden is daarbij van grote betekenis. Naar verwachting zal de bijdrage van de assistent-geneeskundige in opleiding (agio) aan het productieproces daarbij verhoudingsgewijs afnemen. Deze veranderingen vragen grote inspanningen van opleiders en assistenten alsook financiële investeringen van de overheid en zorginstellingen.
Reacties