Hoe je er tegenaan kijkt vormt je visie

Door de COVID-19-bril ziet alles eruit als COVID. Ik kreeg er toevallig zelf mee te maken toen bij mijn zieke vader meer dan twee weken alleen maar aan COVID-19 werd gedacht, terwijl hij iets heel anders bleek te hebben. Ik vermoed dat veel van onze lezers inmiddels dergelijke gevallen kennen. We moeten dus toch breder blijven kijken en paradoxaal genoeg is dat ook de boodschap van Marcel Olde Rikkert die het tegenovergestelde beschrijft: een patiënt bij wie juist ten onrechte níet aan COVID-19 werd gedacht (D5004). Door de achteraf-bril ziet dit er nogal klungelig uit, maar van achteren kijk je een koe in de kont, zegt mijn oma dan altijd.

Vanuit het perspectief van een volwassene is het inhaleren van lachgas nogal onbegrijpelijk (D4794). Maar als ik even overleg met de puber die nog vrij dicht onder de oppervlakte in mij leeft, dan begrijp ik het ook wel weer en als ik kijk naar het letsel dat je kunt overhouden aan een enkele stompzinnige beslissing in je puberteit, overheerst compassie.

Bij borstkankerscreening kun je er helemaal van heel veel kanten tegenaan kijken (D4673, D4822). Je kunt het bekijken vanuit het type borst (dense of niet), vanuit de onderzoeksmodaliteit (mammografie of MRI), vanuit de vrouwen die worden gered door screening, of vanuit de vrouwen die daardoor nodeloze behandelingen ondergaan. Je kunt het bekijken vanuit het perspectief van het individu, of vanuit het perspectief van de maatschappij. Het vervelende is dat elk perspectief een andere visie oplevert.

Het is niet mijn intentie om een soort absoluut relativisme te propageren, want sommige perspectieven bevatten wel degelijk meer waarheid of nut dan andere. Dit nummer deed me alleen realiseren dat ik zelf in elk geval meer zou moeten proberen om zaken van vele kanten te bekijken, en er daarna pas een visie aan te verbinden.