Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar
Onmisbaar of overdiagnostiek?

Histopathologisch onderzoek van mogelijke metastase

Klinische praktijk
Wouter J.B. Blox
Paul D. Gobardhan
Tom Rozema
Rutger H.T. Koornstra
Jan Willem B. de Groot
Albert Jan ten Tije
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2017;161:D855
Abstract
Abstract
Sluiten

Histopathological examination of possible metastasis; indispensable or diagnostic excess?

When new lesions are found in a patient previously treated for cancer, they are usually assumed to be a sign of metastasis and it is decided not to perform biopsies in that case. However, obtaining tissue may lead to unforeseen results. This article discusses how biopsies may lead to changes in both the therapy and prognosis of a patient, as illustrated by three cases. A lesion may prove to be a second primary tumour or a benign lesion. Even if the lesion turns out to be metastatic cancer, different characteristics of the tumour may have changed over time because of tumour heterogeneity. It is especially important to obtain new tissue samples if there are unexpected findings in a case. With personalised medicine taking a more central role in modern day medicine, it is essential to base decisions on current tumour status.

Conflict of interest and financial support: ICMJE forms provided by the authors are available online along with the full text of this article.

Dames en Heren,

Bij een patiënt die in het verleden is behandeld voor kanker, worden soms afwijkingen gevonden die verdacht zijn voor uitzaaiingen. Veelal is dan de conclusie dat deze afwijkingen afkomstig zijn van de eerdere maligniteit en wordt afgezien van histopathologisch onderzoek ter bevestiging van de diagnose. Toch is histopathologische diagnostiek van nieuwe afwijkingen van belang omdat ze de behandeling en prognose in grote mate kan beïnvloeden, zoals blijkt uit de volgende 3 ziektegeschiedenissen.

Patiënt A is een 65-jarige vrouw die bij policontrole een verhoogde waarde van carcino-embryonaal antigeen (CEA) heeft (41,9 µg/l; referentiewaarde: 0-5), en een solitaire afwijking in de bovenkwab van de linker long. Ze was 4 jaar eerder behandeld vanwege een rectumcarcinoom (pT3N1M0) met neoadjuvante chemoradiotherapie en daarna een lage anterieure resectie. Verder stadiëringsonderzoek toont elders in het lichaam geen afwijkingen. We vermoeden een longmetastase van het rectumcarcinoom en verrichten een lobectomie met videogeassisteerde thoracoscopische chirurgie…

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2017;161:D855
Vakgebied
Chirurgie
Pathologie
Kanker
Auteursinformatie

Amphia Ziekenhuis, Breda.

Afd. Longziekten: drs. W.J.B. Blox, aios longziekten.

Afd. Heelkunde: dr. P.D. Gobardhan, chirurg.

Afd. Oncologie: dr. A.J. ten Tije, oncoloog.

Bernard Verbeeten Instituut, afd. Radiotherapie, Tilburg.

Drs. T. Rozema, radiotherapeut.

Radboudumc, afd. Oncologie, Nijmegen.

Drs. R.H.T. Koornstra, oncoloog.

Isala, afd. Oncologie Zwolle.

Dr. J.W.B. de Groot, oncoloog.

Contact drs. W.J.B. Blox (wblox@amphia.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: ICMJE-formulieren zijn online beschikbaar bij dit artikel.

Auteur Belangenverstrengeling
Wouter J.B. Blox ICMJE-formulier
Paul D. Gobardhan ICMJE-formulier
Tom Rozema ICMJE-formulier
Rutger H.T. Koornstra ICMJE-formulier
Jan Willem B. de Groot ICMJE-formulier
Albert Jan ten Tije ICMJE-formulier
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties