Dames en Heren,
Bij een patiënt die in het verleden is behandeld voor kanker, worden soms afwijkingen gevonden die verdacht zijn voor uitzaaiingen. Veelal is dan de conclusie dat deze afwijkingen afkomstig zijn van de eerdere maligniteit en wordt afgezien van histopathologisch onderzoek ter bevestiging van de diagnose. Toch is histopathologische diagnostiek van nieuwe afwijkingen van belang omdat ze de behandeling en prognose in grote mate kan beïnvloeden, zoals blijkt uit de volgende 3 ziektegeschiedenissen.
Patiënt A is een 65-jarige vrouw die bij policontrole een verhoogde waarde van carcino-embryonaal antigeen (CEA) heeft (41,9 µg/l; referentiewaarde: 0-5), en een solitaire afwijking in de bovenkwab van de linker long. Ze was 4 jaar eerder behandeld vanwege een rectumcarcinoom (pT3N1M0) met neoadjuvante chemoradiotherapie en daarna een lage anterieure resectie. Verder stadiëringsonderzoek toont elders in het lichaam geen afwijkingen. We vermoeden een longmetastase van het rectumcarcinoom en verrichten een lobectomie met videogeassisteerde thoracoscopische chirurgie…
Rol radioloog bij onderzoek mogelijke metastase
In dit artikel wordt de rol van de (vaak het biopt uitvoerende) radioloog niet noemenswaardig benoemd en dat is jammer. De tijd dat een radioloog alleen maar vlekjes op een scan aanwijst is voorbij. Een radioloog, zeker degenen met een abdominale/oncologische subspecialisatie, moet ook richting geven in het denkproces, en apart overleg of bespreking tijdens MDO is onmisbaar daarvoor.
Bij patient A zal ongetwijfeld door het hele team al gedacht zijn dat het een zeldzame presentatie is, maar zeker bij een casus als bij patient C is er naast de rol van de radioloog als biopteur, ook een grote rol om bij te sturen. Bij een bespreking van de beelden was wellicht de onzekerheid naar boven gekomen ('sterke aanwijzingen voor...'), en als een biopt, om welke reden dan ook, niet gewenst is kunnen niet-invasieve alternatieven als een gerichte echo, of MRI besproken worden.
Stanley Oei, radioloog