In 1963 beschreven Reye en medewerkers – in het Alexandra Hospital for Children in Sydney, Australië – een ziektebeeld, gekenmerkt door acute encefalopathie en vettige infiltratie van de inwendige organen, in het bijzonder de lever.1 Het was een ernstig ziektebeeld; van de 21 beschreven kinderen overleden 17. Sindsdien is het ziektebeeld over de gehele wereld bekend als het syndroom van Reye.
Gedurende de afgelopen 25 jaren is zeer veel onderzoek over het ziektebeeld verricht. We weten nu dat er in het algemeen een acute virusinfectie aan voorafgaat, in het bijzonder waterpokken en influenza.2 Het ziektebeeld begint veelal acuut met braken en uiteenlopende verschijnselen van encefalopathie, van sufheid tot diep coma. Er is vergroting van de lever; icterus treedt niet op; wel is de leverfunctie gestoord (verhoogde concentraties van transaminasen en ammoniak in het serum); soms worden hypoglykemie en stoornissen in het zuur-base-evenwicht alsook stollingsstoornissen gezien. Er zijn karakteristieke…
Reacties