Het syndroom van Horner: kunnen we er een oogje bij dichtknijpen?

In 1869 werd door de Zwitserse oogarts Horner het syndroom beschreven waaraan later zijn naam werd verbonden.1 In de klassieke beschrijving werd de combinatie van eenzijdige miosis, ptosis, anhidrosis en enophthalmus genoemd. Inmiddels is duidelijk geworden dat enophthalmus niet langer beschouwd moet worden als onderdeel van het syndroom van Horner, ook niet bij patiënten bij wie het syndroom reeds jaren bestaat.2 De oorzaak van het syndroom van Horner is een onderbreking van de oculosympathische innervatie. De loop van de oculosympathische vezels naar de orbita is complex: het eerste (centrale) neuron gaat waarschijnlijk van hypothalamus naar het centrum ciliospinale, gelegen laag in het cervicale ruggemerg (C_VIII-T_IV); het tweede (intermediairepreganglionaire) neuron loopt van het centrum ciliospinale via de grensstreng naar het ganglion cervicale superius; het derde (periferepostganglionaire) neuron loopt van het ganglion cervicale superius naar onder meer bovenooglid en iris.

Er zijn vele oorzaken mogelijk bij…