Het spontane beloop van otitis media met effusie bij peuters

Description of the natural course of otitis media with effusion (OME) in pre-school children.

Design

Longitudinal follow-up study.

Setting

Nijmegen, the Netherlands; at the children's home address.

Patients and methods

A cohort of 1439 children born in the period September 1982 to August 1983 and living in Nijmegen at their second birthday were invited for participation in serial tympanometric screening with a three-monthly interval. Each child was measured 9 times from age 24 to 48 months. A flat tympanogram was considered to be indicative of OME. Participation was 92, but interpretable tympanograms were taken in 2242 ears (first round) to 1990 ears (last screening). Data of 56 children treated with grommets were excluded from analysis.

Results

Longstanding OME (at least 4 flat tympanograms in a succession) was seen in 9.3 (95-CI 7.0-11.6) of ears. In another 23.4 (20.1-26.8) of ears OME was found 2 or 3 times at subsequent screenings. Single or recurrent flat tympanograms were seen in 20.4 (17.2-23.6) and 11.6 (9.00-14.1) of the ears respectively.

The probability of recovery over time was well described with a simple function of a 50 improvement every 3 months. In addition, 50 of the recovered ears showed one or more recurrences of OME.

Conclusion

OME appears to run a very fluctuating course with a strong representation of short disease episodes and high rates of recovery and remission. The data confirm the results of others. A common interpretation, i.e. a sharp reduction of the recovery rate after three months, appears to be false. A 50 improvement rate every 3 months fits the data equally well. This study does not provide information about the sequelae of OME at school age.

Samenvatting

Doel

Beschrijving van het natuurlijke beloop van otitis media met effusie (OME) bij peuters.

Opzet

Longitudinaal follow-up-onderzoek.

Plaats

Nijmegen; bij de deelnemers thuis.

Patiënten en methoden

Een compleet cohort van 1439 kinderen geboren tussen september 1982 en augustus 1983 en woonachtig in Nijmegen op de leeftijd van 24 maanden werd uitgenodigd voor deelname aan periodiek onderzoek van de middenoorfunctie m.b.v. tympanometrie (GSI-27) met een interval van 3 maanden. In totaal zijn 9 metingen per kind uitgevoerd tussen de leeftijd van 24 en 48 maanden. Een vlak tympanogram werd geclassificeerd als OME. De deelname bedroeg 92, maar bruikbare gegevens waren beschikbaar van 2242 oren uit de 1e ronde tot 1990 oren van kinderen op 4-jarige leeftijd. De gegevens van 56 kinderen die trommelvliesbuisjes kregen, zijn vanaf het moment van behandeling buiten beschouwing gelaten.

Resultaten

Bij 9,3 (95-BI 7,0-11,6) van de oren bleek sprake van OME bij minstens 4 achtereenvolgende metingen. Bij nog eens 23,4 (20,1-26,8) van de oren persisteerde de OME 2 of 3 metingen achter elkaar. Enkelvoudige of recidiverende vlakke tympanogrammen kwamen voor bij resp. 20,4 (17,2-23,6) en 11.6 (9,0-14,1) van de oren.

De kans op herstel in de loop van de follow-up bleek goed te beschrijven met een functie die overeenkomt met een verbetering van 50 per 3 maanden. In totaal bleek OME bij 50 van alle genezen oren één of meer keer te recidiveren.

Conclusie

Het beloop blijkt zeer wisselend met een sterke oververtegenwoordiging van korte ziekte-episoden en een sterke neiging tot spontaan herstel en recidieven. De gegevens komen overeen met die van Deense onderzoekers. Een veelgebruikte interpretatie van deze gegevens, namelijk dat de herstelkans na 3 maanden afneemt, is echter onjuist gebleken. Deze blijft constant op circa 50 herstel per 3 maanden. Over de gevolgen van OME op lange termijn geeft het onderzoek geen informatie.