Dames en Heren,
Het speekselkliercarcinoom is een maligniteit in het hoofd-halsgebied die niet alleen zeldzaam, maar ook heel divers is wat betreft het ziektebeloop. Er worden maar liefst 22 verschillende subtypes onderscheiden, waartussen symptomatologie, behandeling en prognose sterk wisselen. Valkuilen in diagnostiek en behandeling liggen daardoor op de loer. Dit illustreren wij aan de hand van 2 casussen. Ook brengen we een aantal belangrijke vooruitgangen op het gebied van systeemtherapie voor het voetlicht.
Patiënt A, een 62-jarige man met een vasculair belaste voorgeschiedenis, werd door de huisarts verwezen naar de oogarts vanwege een ectropion rechts. De oogarts bemerkte een asymmetrie van de mondhoeken, wat mogelijk verband hield met het ectropion. Er werd een expectatief beleid gevoerd. Kort hierna werd patiënt wakker met een verder afhangend ooglid en een afhangende mondhoek rechts. Na telefonisch overleg door de huisarts met een neuroloog kreeg patiënt een prednisonkuur onder de werkdiagnose ‘Bellse parese’. Patiënt herstelde echter niet en na 3 maanden werd hij verwezen naar de neuroloog. De neuroloog bevestigde de diagnose ‘idiopathische perifere aangezichtsverlamming’, zonder dat beeldvormend onderzoek werd verricht. Het expectatieve beleid werd gecontinueerd.
Een halfjaar later meldde patiënt zich wederom bij de huisarts, ditmaal met een fistelachtige, pijnloze huidafwijking achter het rechter oor. De huisarts verwees patiënt naar de chirurg, maar om onduidelijke redenen gaf patiënt hieraan geen gehoor. Een jaar later bezocht patiënt…
Reacties