Inleiding
In de ruim honderd jaar sinds Robert Kochs ontdekking van de Vibrio cholerae als de verwekker van cholera zijn ontelbare pogingen gedaan om een effectief vaccin tegen cholera te ontwikkelen. Met uitzondering van een oraal vaccin op basis van rundergal dat in het toenmalige Nederlandsch Oost-Indië is beproefd,1 waren tot voor kort alleen parenterale vaccins onderzocht. Van het parenterale vaccin dat tot 1984 nog door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) werd voorgestaan, werd in Bangladesh een beschermende werking aangetoond van slechts 30 gedurende drie maanden.23 Inmiddels wordt dit vaccin ontraden door de WHO en is de toediening ervan in geen land ter wereld meer verplicht. In 1985 leidde samenwerking tussen het International Centre for Diarrhoeal Disease Research, Bangladesh (ICDDR,B), de regering van Bangladesh, de WHO, de Universiteit van Gothenburg, Zweden, en het Institut Mérieux in Lyon, Frankrijk, tot het beproeven van twee orale vaccins waarvan de werking werd…
Reacties