Het ontstaan van immuuncomplexen van infliximab en anti-infliximab als een verklaring voor het falen van infliximabtherapie bij reumatoïde artritis: observationeel onderzoek bij 4 patiënten

Objective

To investigate the in vivo mechanism of non-responding to infliximab treatment of patients with rheumatoid arthritis (RA) and the role of anti-infliximab antibodies by using radiolabeled infliximab.

Design

Descriptive and comparative study.

Method

Two responding and two non-responding RA patients were infused with radiolabeled infliximab. Subsequently imaging investigations and serum analysis were performed at set times.

Results

The scintigrams showed that the labelled infliximab was mainly present in the blood until 24 h after infusion. There was a trend of faster blood clearance and higher liver and spleen uptake of ^99mTc-infliximab in one non-responding patient. Labelled infliximab was taken up by inflamed joints. The anti-infliximab level was high (1008 and 1641 U/ml) in the non-responders and low or not detectable in the responders. Sucrose gradients of serum revealed antibody complexes in both non-responders. Various sizes of antibody complexes, including very large ones, were observed in one non-responder who developed a serious infusion reaction.

Conclusion

Infliximab-anti-infliximab immune complexes were found to form in RA non-responders due to the presence of significant quantities of anti-infliximab. This finding may partly explain the failure of the infliximab treatment.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:1672-7

Samenvatting

Doel

Onderzoeken van het in-vivomechanisme van falende infliximabbehandeling bij patiënten met reumatoïde artritis (RA) en de rol van anti-infliximabantilichamen hierbij, met behulp van radioactief gelabelde infliximab.

Opzet

Descriptief en vergelijkend onderzoek.

Methode

2 RA-patiënten met een respons op infliximabbehandeling en 2 RA-patiënten zonder kregen intraveneus radioactief gelabelde infliximab toegediend. Op gezette tijden vonden beeldvormend onderzoek en serumanalyse plaats.

Resultaten

De scintigrammen toonden dat gelabelde infliximab tot 24 h na infusie voornamelijk in de bloedbaan aanwezig was. Er was een trend tot snellere klaring uit het bloed en opname in de lever en de milt van ^99mTc-infliximab bij één patiënt bij wie de infliximabtherapie faalde. Gelabelde infliximab werd opgenomen in ontstoken gewrichten. De anti-infliximabspiegel bij de patiënten zonder respons was hoog, respectievelijk 1008 en 1641 U/ml, en laag of niet detecteerbaar bij patiënten met een respons op de behandeling. Met behulp van sucrosegradiënten van het serum werden complexen van antilichamen aangetoond bij beide patiënten zonder respons. Bij één patiënt zonder respons, bij wie zich een ernstige infuusreactie ontwikkelde, werden antilichaamcomplexen van verschillende grootte, waaronder zeer grote, waargenomen.

Conclusie

Bij de RA-patiënten bij wie infliximabtherapie faalde, werden infliximab-anti-infliximabimmuuncomplexen vastgesteld. De complexen ontstonden door aanwezigheid van belangrijke hoeveelheden anti-infliximab. Het falen van de infliximabbehandeling leek tenminste ten dele verklaard te kunnen worden door deze bevinding.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:1672-7