Het nut van uitwendige versie bij stuitligging à terme

– We report a randomised controlled trial of external version in 52 women with breech presentation after 36 weeks‘ gestation; 83 gave informed consent to undergo the management to which they had been randomized. Only 5 of initial attempts withou tocolysis succeeded, but 31 of the failures subsequently had successful version under tocolysis. External version resulted in a small decrease in the frequency of breech presentation at birth (64 vs. 74), and in an unexpected increase in the caesarean section rate (28 vs. 11). The increase in caesarean section rate could be attributed to failed versions, which apparently greatly influenced the choice between abdominal and vaginal delivery. Our findings and data from similar research suggest that benefits of external version at term may not apply to populations with a low caesarean rate, unless versions are carried out with maximal efficiency (which, on the basis of available data, would imply tocolysis) or so indifferently that failed attempts do not influence the choice between abdominal and vaginal delivery.

Samenvatting

Bij 52 zwangeren met een stuitligging à terme werd na randomisatie al dan niet uitwendige versie verricht. Het voorgenomen beleid werd bij 83 uitgevoerd. Slechts 5 van de versiepogingen zonder tocolyse slaagde; met tocolyse slaagde een nieuwe poging in 31 van de eerder mislukte versies. Alle geslaagde versies leidden tot geboorte in hoofdligging, maar het effect op de frequentie van stuitligging bij de geboorte was gering (versiegroep: 64; controlegroep: 74). Tegen de verwachting in was de frequentie van keizersnede hoger in de versie(28) dan in de controlegroep (11). Deze hogere frequentie leek bij nadere beschouwing te berusten op effecten die aan het mislukken van de versie kunnen worden toegeschreven. Mislukte versiepogingen kunnen een grote rol spelen in het subtiele samenspel tussen arts en patiënt dat de keuze tussen abdominale en vaginale geboorte bij stuitligging bepaalt.