Het Nederlandse epilepsiechirurgieprogramma: aanvalsreductie, operatieve complicaties en vermindering van medicatie bij 338 patiënten, 1973-1998

To determine the results of surgical treatment in patients with drug-resistant epilepsy, referred to the Dutch Epilepsy Surgery Program, who were treated in the University Medical Centre Utrecht, the Netherlands, in the period January 1973-December 1998.

Design

Retrospective descriptive.

Method

A total of 338 patients were operated on; 269 underwent temporal lobe resection, 41 extratemporal resection, 12 a functional hemispherectomy and 10 callosotomy. Six patients were treated with vagus nerve stimulation. For seven of the patients no follow-up data was available.

Results

After a minimum follow-up of 1 year class I or class II results (in accordance with the University of California in Los Angeles classification (UCLA) where class I = seizure-free and class II ≤ 3 seizures per year) were obtained in 91 of patients who underwent temporal lobe resections, 67 of patients who underwent extratemporal resections, 81 of patients who underwent functional hemispherectomy and 10 of patients who underwent anterior callosotomy. In five of these patients an improvement in their behaviour occurred. Of the 6 patients who underwent vagus nerve stimulation only 1 experienced a beneficial seizure reduction (UCLA class III). Transient physical complications occurred in 4 of the patients treated and permanent damage in 1. Postoperative psychiatric complications occurred almost exclusively following temporal resections; in 11 of which 7 de novo. After 4 postoperative years this had decreased to 5. In a group of 143 patients who were seizure-free for 2 or more years, post-surgery medication was tapered in 75 cases, stopped in 33 cases and remained unchanged in 35 cases. The relapse rate following a tapering or stopping of the medication was 30 and with unchanged medication 17. Although the majority of patients were once again seizure-free upon restarting the medication, a significant number continued to experience seizures.

Conclusion

For a number of carefully selected epilepsy patients with intractable seizures, surgery is a successful treatment with few serious complications.

Samenvatting

Doel

De resultaten vaststellen van chirurgische therapie bij patiënten met medicamenteus onbehandelbare epilepsie, verwezen naar de Landelijke Werkgroep voor Functionele Neurochirurgie en geopereerd in het Universitair Medisch Centrum te Utrecht in de periode 1 januari 1973-31 december 1998.

Opzet

Retrospectief descriptief.

Methoden

Er werden 338 patiënten geopereerd. Van hen ondergingen 269 een temporale en 41 een extratemporale resectie, 12 een functionele hemisferectomie en 10 een callosotomie. Zes patiënten kregen N.-vagusstimulatie. Van 7 patiënten waren geen follow-upgegevens beschikbaar.

Resultaten

Na een minimum follow-up van 1 jaar werd uitblijven van aanvallen of reductie tot maximaal 3 aanvallen per jaar bereikt bij 91 van de temporale en 67 van de extratemporale resecties en bij 81 van de patiënten met een functionele hemisferectomie. Bij callosotomie werd uitblijven van aanvallen bereikt bij 1 van de 10 geopereerde patiënten. Bij 5 van hen trad verbetering van het gedrag op. Met N.-vagusstimulatie werd bij 1 van de 6 geopereerde patiënten een duidelijke afname van de aanvalsfrequentie bereikt. Chirurgische somatische complicaties van voorbijgaande aard kwamen voor bij 4 van alle geopereerde patiënten en bij 1 met blijvende gevolgen. Postoperatieve psychische problemen traden vrijwel uitsluitend op na temporale resecties. Van hen had 11, van wie 7 de novo, psychische problemen in het eerste jaar na de operatie. In het verdere postoperatieve beloop namen deze problemen af; tot 5 na 4 jaar follow-up. In een groep van 143 patiënten die na een operatie wegens temporale epilepsie gedurende 2 jaar of meer aanvalsvrij waren, werd bij 75 patiënten de medicatie verminderd, bij 33 gestopt en bij 35 ongewijzigd gecontinueerd. Tijdens de follow-up traden bij 30 opnieuw aanvallen op, bij de patiënten met niet-gewijzigde medicatie was dit 17. Hoewel het merendeel van de patiënten met opnieuw ingestelde medicatie weer aanvalsvrij werd, bleef vooralsnog een belangrijk deel van hen aanvallen houden.

Conclusie

Voor een beperkt aantal zorgvuldig geselecteerde epilepsiepatiënten is chirurgische behandeling een succesvolle therapeutische methode, met weinig ernstige complicaties.