Het meegeven van een geluidsopname van het poliklinisch oncologisch consult aan de patiënt; ervaringen van patiënten en artsen

Gaining insight into the experiences of physicians and patients who were provided with an audiotape of an oncological consultation.

Design

Questionnaire study.

Setting

Academic Medical Hospital, Amsterdam.

Method

Consultations with 30 consecutive patients referred to the gynaecology or urology outpatient clinic for an initial consultation regarding the diagnosis and (or) treatment policy were taped. Afterwards, patients took the tapes home. The following week they were phoned and asked what they had done with the tape and how they appreciated the intervention. By means of a questionnaire the physicians (n = 6) were asked about their experiences.

Results

Two patient could not be reached. Twenty-three out of 28 patients had listened to the tape, mostly together with others (spouse, relatives). Twenty-six out of 28 patients were positive about implementation of this intervention. According to most patients the tape contained information they had forgotten. Most patients found the tape contained reassuring information.

Physicians regarded the optimal transmission of information achieved by this intervention as an advantage. Three out of six saw possible misinterpretation of the imparted information as a disadvantage. For some physicians, the taping of consultations led to more careful phrasing. Most physicians saw no logistical difficulties. In general, participation in the study did not take any extra time.

Conclusion

This first study shows that both cancer patients and physicians find it useful to provide patients with an audiotape of the initial consultation.

Samenvatting

Doel

Bepalen van de ervaringen van artsen en van oncologische patiënten met een geluidsopname van het consult die de patiënten mee naar huis kregen.

Opzet

Enquête-onderzoek.

Plaats

Academisch Medisch Centrum, Amsterdam.

Methode

Bij 30 opeenvolgende kankerpatiënten die voor een eerste gesprek over diagnose en (of) behandelingsbeleid naar de polikliniek Gynaecologie of Urologie kwamen, werd het gesprek opgenomen op een cassettebandje. Na afloop mochten de patiënten de opname meenemen. In de week na het gesprek werd de patiënt telefonisch geïnterviewd over onder meer het gebruik en de waardering. Met behulp van een vragenlijst werd de artsen (n = 6) gevraagd naar hun ervaringen.

Resultaten

Van de 30 patiënten waren er 2 niet te bereiken. Van de overige 28 patiënten hadden er 23 naar de opname geluisterd, de meesten tezamen met anderen (partner, overige familieleden); 26 oordeelden positief over invoering van deze interventie. De opname bevatte volgens de meesten informatie die zij anders vergeten zouden zijn. Voor de meeste patiënten bevatte de opname geruststellende informatie.

Alle artsen noemden als voordeel dat de overdracht van relevante informatie geoptimaliseerd werd. Drie noemden als nadeel dat patiënten bij het beluisteren van de opname de informatie mogelijk verkeerd interpreteren. Het opnemen van gesprekken leidde voor de meeste artsen tot ‘voorzichtiger formuleren’, maar het meewerken aan het onderzoek kostte in het algemeen geen extra tijd.

Conclusie

Het meegeven van het gesprek over diagnose en (of) behandelingsbeleid op een cassettebandje werd door zowel kankerpatiënten als artsen nuttig gevonden.