Samenvatting
- De klinische en histologische verschijning van inflammatoire huidziekten is zeer heterogeen.
- Desondanks kunnen de meeste inflammatoire dermatosen worden geclassificeerd aan de hand van 5 stereotype weefselreacties: de spongiotische, de lichenoïde, de psoriasiforme, de (vesiculo)bulleuze en de vasculopathische.
- Door middel van potente antigeenpresenterende cellen, cytokine- en chemokinecascades en een huidspecifieke, voor cutaan lymfocytair antigeen (CLA) positieve lymfocytpopulatie kan de huid zeer efficiënt reageren op pathogenen die het individu bedreigen.
- Inflammatoire huidziekten volgen de regels en routes van de fysiologische ontstekingsreactie, waarbij echter door verschillende oorzaken de immuunrespons inadequaat, versterkt of chronisch kan verlopen.
- Bij contactallergisch eczeem, een prototype van spongiotische dermatitis, treedt een afweerreactie op tegen een doorgaans onschuldig antigeen, waarvoor het lichaam is gesensibiliseerd.
- Bij een lichenoïde reactie of grensvlakontsteking, zoals erythema multiforme, ‘graft versus host’-reactie of lupus erythematodes, is er een directe cytotoxische reactie tegen de basale epitheelcel door verandering van zijn antigene opmaak dan wel door een veranderde immuunrespons.
- Bij psoriasis, een voorbeeld van psoriasiforme dermatitis, is de interactie tussen ontstekingscellen, antigeenpresenterende cellen en epitheelcellen verstoord.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:948-55
Reacties