Het humane parvovirus B19

Klinische praktijk
H.T. Weiland
A.M.W. Niele
T.F. Weijers
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1986;130:1691-5

Zie ook de artikelen op bl. 1686, 1702 en 1708.

Parvovirussen zijn ruim 25 jaar bekend als verwekkers van ziekten bij dieren. In 1959 isoleerde Kilham het naar hem genoemde virus uit tumoren bij ratten. Andere voorbeelden zijn het in 1978 plotseling opgedoken honde-parvovirus, dat een wereldwijde epidemie veroorzaakte, en het varkensparvovirus, dat gevreesd is wegens de grote economische schade die het kan aanrichten.1 Het in 1975 ontdekte humane parvovirus B19 staat de laatste tijd in toenemende mate in de belangstelling. Dit artikel beoogt een overzicht te geven van de huidige kennis betreffende dit virus.

Ontdekking, naamgeving en eigenschappen

In het begin van de jaren zeventig onderzocht Cossart met verschillende technieken sera van bloeddonors op de aanwezigheid van HBsAg. Ongeveer 10 sera gaven een duidelijke reactie in de counter-immuno-elektroforese (CIE), terwijl gevoeliger en meer specifieke HBsAg-tests negatief bleven. Dit leidde tot de conclusie dat het ging om infectie…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, Centraal Klinisch Virologisch Laboratorium, Postbus 320, 2300 AH Leiden.

Dr.H.T.Weiland, viroloog.

Rijksuniversiteit, afd. Medische Microbiologie, onderafd. Virologie, Leiden.

Mw.A.M.W.Niele, assistent-geneeskundige.

Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieuhygiëne, Bilthoven.

T.F.Weijers, medisch viroloog.

Contact dr.H.T.Weiland

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties