Het effect van zinkoxide-tape op plantaire ulcera bij leprapatiënten in Indonesië

– In this investigation the effectiveness was studied of adhesive zinc oxide tape, as additional therapy to the usual application of povidone iodine (10), for leprosy patients with plantar ulcers in Sulawesi Tengah, Indonesia. The effectiveness (degree of wound healing measured as surface reduction) of this experimental therapy was compared with that of the usual therapy alone. At the same time the influence of the physical activity level on the effectiveness of both therapies was studied. During six weeks 38 leprosy patients with simple ulcers werd treated with either one of the therapies. The average wound healing of the experimental group and the control group was 388 mm² (SD 498) and 260 mm² (SD 260) respectively. Using the t-test, there was no statistically significant difference in wound healing between the two therapies (p = 1.7). The average wound healing of the experimental group with a high and a low activity level was 342 mm² (SD 226) and 405 mm² (SD 571) respectively. The average wound healing of the control group with a high and low activity level was 246 mm² (SD 289) and 275 mm² (SD 232) respectively. Using analyses of variance, there was no statistically significant influence on the effectiveness of the therapies (p > 0.1).

Methodological problems possibly influenced on the results. Different problems which may be encountered during research in third world countries are mentioned.

Samenvatting

Onderzoek werd verricht naar de effectiviteit van hechtende zinkoxide-tape als additionele therapie bij de gebruikelijke behandeling door het aanbrengen van povidon-jood (10) voor plantaire ulcera bij leprapatiënten in het gebied Sulawesi Tengah, Indonesië. De effectiviteit (mate van wondgenezing, gemeten als oppervlak wondreductie) van deze experimentele therapie werd vergeleken met die van de gebruikelijke therapie alleen. Tevens werd gekeken naar de invloed van het activiteitenniveau op de effectiviteit van de therapieën. Gedurende 6 weken werden 38 leprapatiënten met eenvoudige ulcera met een van de twee therapieën behandeld.

De gemiddelde wondgenezing van respectievelijk de experimentele groep en de controlegroep bedroeg 388 mm² (SD 498) en 260 mm² (SD 260). Bij toetsing van het verschil in wondgenezing met behulp van de t-toets werd geen statistisch significant verschil in effectiviteit van de twee therapieën waargenomen (p = 1,7).

De gemiddelde wondgenezing van de experimentele groep met een hoog en een laag activiteitenniveau bedroeg respectievelijk 342 mm² (SD 226) en 405 mm² (SD 571). De gemiddelde wondgenezing van de controlegroep met een hoog en een laag activiteitenniveau bedroeg respectievelijk 246 mm² (SD 289) en 275 mm² (SD 232). Na toetsing met behulp van variantieanalyse bleek het activiteitenniveau geen statistisch significante invloed te hebben op de effectiviteit van de therapieën (p > 0,1).

Methodologische problemen zijn mogelijk van invloed geweest op de resultaten. Verschillende problemen bij het doen van onderzoek in een ontwikkelingsland worden genoemd. Additioneel onderzoek ten aanzien van het gebruik van zinkoxide-tape voor plantaire ulcera bij leprapatiënten is gewenst.