Het belang van aldosteronantagonisme bij hartfalen: farmacotherapeutische mogelijkheden

- Aldosterone escape during chronic angiotensin-converting enzyme (ACE) inhibition may contribute to the high mortality among patients with heart failure. Aldosterone exerts several detrimental effects in the pathophysiology of heart failure.

- Spironolactone, an aldosterone antagonist, has proved beneficial when added to ACE inhibitors in patients with severe heart failure.

- However, spironolactone has substantial side effects mostly due to anti-androgen and anti-progestagen actions. This may limit its use in less severe heart failure.

- Recently, more selective aldosterone antagonists have been developed, which appear to have the same potential as spironolactone with fewer side effects. Trials to assess efficacy of these drugs in hypertension and mild heart failure are now being started.

Samenvatting

- Patiënten met hartfalen blijken tijdens behandeling met angiotensineconverterend-enzym(ACE)-remmers toch nog hoge aldosteronspiegels te hebben. Aldosteron kan het proces van hartfalen via meerdere mechanismen ongunstig beïnvloeden.

- Bij ernstig hartfalen heeft de aldosteronantagonist spironolacton zich, naast standaardbehandeling met ACE-remmers en diuretica en eventueel digoxine, een plaats verworven.

- Een nadeel van spironolacton zijn de bijwerkingen, die met name het gevolg zijn van de antiandrogene en antiprogestagene effecten. Vooral bij patiënten met minder ernstig hartfalen, bij wie spironolacton ook een gunstig effect zou kunnen hebben op sterfte en morbiditeit, is dit van belang.

- Selectieve aldosteronantagonisten (SARA's) kunnen wellicht een plaats krijgen bij de behandeling van hartfalen, met als uitgangspunt dat ze een vergelijkbaar effect als spironolacton hebben en minder bijwerkingen. Grote klinische onderzoeken worden nu opgezet om het effect van SARA's, zoals eplerenon, op sterfte en morbiditeit bij hartfalen te onderzoeken.