Het ‘Alice in Wonderland’-syndroom

Background

Alice in Wonderland syndrome (AIWS) is characterised by abnormal perception, such as metamorphopsia, macropsia, micropsia, teleopsia and pelopsia. Although brief and transient, these episodes of visual distortion may lead to great anxiety, especially in children. AIWS seems to be associated with specific viral infections, epilepsy, migraine, and brain tumours.

Case description

An 8-year-old boy had episodes of seeing persons further away than they actually were (teleopsia). These perceptual distortions occurred when he was about to go to sleep. The episodes never exceeded 10 minutes. He was referred to a paediatrician and an ophthalmologist, who found no abnormalities. Serological tests showed a positive IgG for both Epstein-Barr and varicella zoster virus.

Conclusion

The cause of AIWS is unclear. When occurring in the young patient, parents often become worried. In most cases no serious pathological cause is found. Usually, reassurance is sufficient. Therefore, general practitioners should be able to recognise the symptoms.

Conflict of interest: none declared. Financial support: none declared.

Samenvatting

Achtergrond

Het ‘Alice in Wonderland’-syndroom (AIWS) wordt gekenmerkt door abnormale percepties, zoals metamorfopsie, macropsie, micropsie, teleopsie en pelopsie. Hoewel de episodes van gestoorde visuele perceptie snel voorbijgaan, kunnen zij tot hevige angst leiden, vooral bij kinderen. AIWS lijkt verband te houden met bepaalde virale infecties, epilepsie, migraine en hersentumoren.

Casus

Een 8-jarige jongen had last van episodes waarbij hij personen verder weg zag dan zij werkelijk waren (teleopsie). Deze perceptiestoornis trad op rond het moment van inslapen. De episodes duurden nooit langer dan 10 minuten. Hij werd verwezen naar de kinderarts en de oogarts, die geen afwijkingen konden vaststellen. Serologische testen toonden IgG tegen zowel epstein-barrvirus als varicella-zostervirus.

Conclusie

De oorzaak van AIWS is niet duidelijk. Als het zich voordoet bij een jonge patiënt, raken de ouders vaak bezorgd. In de meeste gevallen worden geen ernstige afwijkingen gevonden. Gewoonlijk is geruststellen voldoende. Daarom dienen huisartsen in staat te zijn de symptomen te herkennen.