Herziene richtlijn 'Antiretrovirale behandeling'

– In the revised guideline ‘Antiretroviral treatment’ produced by the Dutch Society of Aids-Treating Physicians and the Dutch Institute for Healthcare Improvement (CBO), the following major changes have been made to the 2000 guideline.

– Treatment of adult HIV-infected patients should start when the number of CD4 cells remains consistent at > 200 cells × 10⁶/l.

– Antiretroviral therapy is recommended when CD4-cell levels are 200-350 cells × 10⁶/l and HIV-RNA load is higher than 100,000 copies/ml.

– In therapy-naive adults combinations of 2 nucleoside reverse transcriptase inhibitors (NRTIs) plus 1 non-nucleoside reverse transcriptase inhibitor (NNRTI) and combinations of 2 NRTIs plus 1 protease inhibitor are equally effective; NNRTIs are preferable to protease inhibitors due to their relatively easy dosage regimen.

– In order to optimize individual dosage regimens, plasma drug levels should be measured at 4 and 24 weeks after the start of treatment in therapy-naive patients.

– Patients with pre-existing disturbances of lipid metabolism or familial hypercholesterolaemia should not receive protease inhibitors as therapy of first choice.

– Genotyping is indicated in virological failure and before the start of initial therapy in patients infected in Europe and the United States of America.

– In order to prevent HIV transmission from mother to child, all pregnant HIV-infected women (also if their HIV-RNA load is undetectable) should receive HIV treatment starting in the 24th week of gestation.

– Children of HIV-seropositive mothers should be treated with antiretrovirals for 4 weeks after birth.

– In co-infected patients, the choice of anti-hepatitis B drugs should be determined by whether or not there is also an indication for HIV treatment.

– Treatment for tuberculosis should preferably be initiated 1-2 months prior to the start of HIV treatment in co-infected patients.

– Following an occupational needlestick accident or unprotected-sex event, post-exposure prophylaxis should be offered due to the increased risk of HIV transmission.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2399-405

Samenvatting

– In de herziene richtlijn ‘Antiretrovirale behandeling’ van de Nederlandse Vereniging van Aids Behandelaren in samenwerking met het Kwaliteitsinstituut voor de Gezondheidszorg CBO zijn de belangrijkste wijzigingen ten opzichte van de richtlijn van 2000 de volgende.

– De behandeling van volwassenen dient op een zodanig tijdstip te starten dat het aantal CD4-cellen > 200 × 10⁶/l blijft.

– Antiretrovirale therapie wordt aanbevolen bij 200-350 CD4-cellen × 10⁶/l indien de hoeveelheid HIV-RNA-kopieën > 100.000/ml is.

– Bij nog niet eerder behandelde (therapienaïeve) volwassen patiënten zijn combinaties van 2 nucleoside-‘reverse’-transcriptaseremmers (NRTI’s) plus 1 non-nucleoside-reverse-transcriptaseremmer (NNRTI) en combinaties van 2 NRTI’s plus 1 proteaseremmer even effectief; NNRTI’s hebben echter boven proteaseremmers het voordeel van een veelal gemakkelijker innameschema.

– Plasmaspiegelbepalingen bij therapienaïeve patiënten dienen 4 en 24 weken na aanvang van de behandeling plaats te vinden ter optimalisering van de individuele dosering.

– Het voorschrijven van proteaseremmers als eerstekeustherapie bij patiënten met een preëxistent gestoorde lipidenstofwisseling of familiaire hypercholesterolemie moet worden vermeden.

– Resistentiebepaling dient te gebeuren bij therapiefalen en voorafgaand aan een eerste behandeling bij patiënten geïnfecteerd in Europa en de Verenigde Staten.

– Alle zwangeren dienen, ook bij een lage of zelfs ondetecteerbare hoeveelheid HIV-RNA, vanaf een zwangerschapsduur van 24 weken behandeld te worden met antiretrovirale middelen ter voorkoming van HIV-overdracht van moeder naar kind.

– Alle pasgeborenen van HIV-positieve moeders dienen gedurende 4 weken na de geboorte met antiretrovirale middelen te worden behandeld.

– De keuze van de behandeling van coïnfectie met hepatitis B hangt af van een eventuele behandelindicatie voor HIV.

– Behandeling van tuberculose als coïnfectie dient bij voorkeur 1-2 maanden voorafgaand aan HIV-behandeling te geschieden.

– Bij een verhoogd risico op overdracht van HIV na een ‘prikaccident’ of een onveilig seksueel contact dient postexpositieprofylaxe te worden voorgeschreven.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2399-405