Hereditair hyperferritinemie-cataractsyndroom

- A 67-year-old woman and a 22-year-old man, great aunt and great nephew, were examined because of hyperferritinaemia; both had been operated during adolescence for bilateral cataract. The clinical diagnosis ‘hereditary hyperferritinaemia-cataract syndrome’ (HHCS) was confirmed after DNA-analysis, which showed a point mutation in the L-ferritin gene on chromosome 19 (32G>A, the previously reported Pavia-1 mutation). The further supervision of the patients consisted of reassurance, providing an explanation about the background of HHCS and how it differs from HFE-gene related haemochromatosis, and informing other family members. Both patients were referred back to their general practitioners. HHCS is an autosomal dominant disorder that is characterised by elevated serum ferritin in the absence of iron overload. The dysregulation of ferritin production is caused by heterogenous mutations in the iron responsive element of the L-ferritin gene on chromosome 19, which reduce the binding of iron-regulatory proteins. This results in exaggerated L-ferritin mRNA translation, which is normally tightly controlled by the intracellular iron availability. The only relevant clinical symptom is early-onset, bilateral cataract, which is due to L-ferritin deposits in the stroma of the lens. Internists and haematologists should differentiate this syndrome from haemochromatosis in order to avoid invasive diagnostics and mistreatment. Ophthalmologists should consider this syndrome in patients with congenital or juvenile cataract.

Samenvatting

Een 67-jarige vrouw en een 22-jarige man – oudtante en achterneef – werden nader onderzocht wegens hyperferritinemie; zij waren beiden op de adolescentenleeftijd geopereerd wegens bilateraal cataract. De klinische diagnose ‘hereditair hyperferritinemie-cataractsyndroom’ (HHCS) werd bevestigd na DNA-analyse, waarbij een puntmutatie werd vastgesteld in het L-ferritinegen op chromosoom 19 (32G>A, de eerder beschreven Pavia-1-mutatie). De verdere begeleiding van de patiënten bestond uit geruststelling, het geven van uitleg over de achtergronden van HHCS en de verschillen met HFE-gengerelateerde hemochromatose en het inlichten van de andere familieleden. Beide patiënten werden terugverwezen naar het spreekuur van de huisarts. HHCS is een autosomaal dominante aandoening die wordt gekenmerkt door hyperferritinemie zonder ijzerstapeling. De disregulatie van de ferritineproductie wordt veroorzaakt door verschillende mutaties in het ijzerafhankelijke element van het L-ferritinegen op chromosoom 19, waardoor de binding van ijzerregulerende eiwitten wordt verminderd. Dit leidt tot een toegenomen translatie van L-ferritine-mRNA, die normaliter strikt wordt gecontroleerd door de intracellulaire ijzerbeschikbaarheid. Behalve bilateraal cataract op jonge leeftijd ten gevolge van L-ferritineneerslagen in het stroma van de lens veroorzaakt het syndroom geen andere symptomen. Internisten en hematologen dienen dit syndroom te onderscheiden van hemochromatose, om invasieve diagnostiek en foutieve behandeling te voorkomen. Oogartsen dienen dit syndroom bij congenitaal of juveniel cataract te overwegen.