Heleen Lameijer

Wat wilde u vroeger worden?

Schoonheidsspecialiste! Deels zat hierin al een link met geneeskunde: ik was dol op crèmepjes en ingrediënten die wat konden doen voor de huid en het waarom hiervan. Nog steeds houd ik erg van dingen en mensen die de wereld een beetje mooier maken: kunst, bloemen, gedichten, fotografie.

Welke levende arts bewondert u het meest en waarom?

Er zijn meerdere artsen die ik bewonder. Angela Maas, vanwege haar lef om baanbrekend en anders te durven zijn. Mijn collega’s Maureen de Haan en Djoeke Dammers, vanwege hun communicatieve vaardigheden en managementskills. Of eigenlijk hebben al mijn collega’s wel iets wat ik bewonder: te veel om op te noemen. Ik probeer van de mensen die ik ontmoet en bewonder uit te vinden wat het precies is dat ik bewonder, zodat ik het kan afkijken en meenemen.

Wat is de grootste vergissing in uw carrière geweest?

Ik geloof niet zo in vergissingen. Alles wat ik tot nu toe heb gedaan, ook de dingen die ik achteraf anders had willen doen, hebben me gebracht waar ik nu ben. Ik geloof dat alles wat je doet of niet doet bijdraagt aan je leerproces.

Wat was de beste stap in uw carrière?

Promoveren. Dit heeft voor mij zo veel deuren geopend en heeft me een stuk slimmer gemaakt. Daarnaast was het iets waarvan ik ooit dacht dat ik het nooit zou kunnen, dat het iets was wat voor mij niet was weggelegd. En het was heerlijk en motiverend om te ondervinden dat ik de grenzen van mijn intellect nog wat kon oprekken.

Wat heeft u ertoe bewogen een artikel bij het NTvG in te dienen?

Het NTvG heeft de lezers en de doelgroep voor wie ons stuk belangrijk is: de artsen op de werkvloer in Nederland. Ons artikel gaat over een casus waarin multidisciplinaire geneeskunde en samenwerking essentieel is, een hot item op de spoedeisende hulp!

Wat zou u doen als u 1 dag de baas in Nederland zou kunnen zijn?

Een nationale complimentendag invoeren. We zijn altijd zo gericht op wat er beter kan, terwijl er al zo veel goed gaat. Hierbij stilstaan is mijns inziens minstens zo belangrijk en veel motiverender.

Waar bent of was u het gelukkigst?

In de Himalaya met 2 vriendinnen. We hebben daar de Annapurnatrack gelopen en kwamen tot geweldige, diepgaande gesprekken in overweldigende natuur. Maar ik kan ook erg gelukkig zijn wanneer ik een boek lees, aan het water met mijn kat bij me op een kleedje. Of wanneer ik een kopje koffie drink in de stad in mijn eentje.

Wat is uw mooiste publicatie?

‘Myocardial Infarction During Pregnancy; Not Only Coronary Artery Dissections: Comment on Rose et al. Een commentaar inderdaad, niks bijzonders. Maar het was voor het eerst dat ik merkte dat ik specialist aan het worden was. Specialist in acute geneeskunde en specialist in het onderwerp waarin ik aan het promoveren was. Ik heb het commentaar ook in mijn eentje geschreven, en merkte dat dat goed genoeg was. Omdat ik wist wat ik wilde en kon zeggen. Dit gaf me veel vertrouwen in het pad dat ik aan het behandelen was.

Met welk dilemma worstelt u momenteel?

Momenteel loopt mijn bedrijf heel goed en staat het veel in de belangstelling. Hierdoor heb ik er bijna een derde baan bijgekregen, naast mijn baan als SEH-arts en wetenschapper. Ik moet er nu goed over nadenken hoe ik hieraan invulling wil geven, zodat het allemaal wel gewoon leuk blijft en het niet meer energie gaat kosten dan het oplevert.

Heeft u een ‘guilty pleasure’?

Nee, ik ben eigenlijk een behoorlijk open boek dus is niets echt guilty.

Welke persoonlijke ambities heeft u?

Ik wil mij echt ontpoppen tot specialist acute zorg. De opleiding tot SEH-arts draagt daaraan bij, maar is wat mij betreft slechts het begin (wel een heel waardevol en steady begin, overigens). Ik wil Europese examens gaan halen, leren van mijn collega’s en het wetenschappelijke domein van mijn vakgebied vergroten. Of dat moet leiden tot een leerstoel? Misschien!

Daarnaast is het mijn doel om zoveel mogelijk vrijheid in mijn leven in te bouwen. Dit geldt zeker ook voor mijn werk. Mijn vakgroep en het ziekenhuis waar ik werk kunnen me dit bieden, met name binnen de wetenschap. Ook steunen ze mij in de ambities die ik heb met mijn bedrijf. Dit is voor mij erg waardevol.

Waar kunt u zich over opwinden?

De manier waarop we in het ziekenhuis soms met elkaar omgaan en de negatieve manier van communiceren. Ik denk dat een groot deel hiervan wordt veroorzaakt door de hoge werkdruk. Als je vermoeid bent, heb je sneller een kort lontje. Maar ook dan kun je er zelf nog steeds voor kiezen om normaal met elkaar om te gaan en samen een oplossing te vinden. Zeg af en toe eens sorry, geef een compliment, drink een kop koffie met elkaar. Een fijne werksfeer is zo bepalend voor je werkdag!

Als u nu geen SEH-arts was, wat zou u dan het liefste zijn? En waarom?

Als ik geen mens was, dan zou ik een kat willen zijn. Als ik naar mijn kat Teddy kijk, valt er zoveel te leren. Zij kan luieren, zonder schuldgevoel. Ze vraagt aandacht wanneer ze dat nodig heeft, en loopt weg als ze er geen zin in heeft. En dat wordt gewoon allemaal geaccepteerd. Pittig, maar ook lief, trouw, maar niet hondstrouw. De rust die katten hebben is jaloersmakend.

Heeft u een tip voor studenten?

Kies voor een vakgebied waar jouw mensen zijn. Als je je ergens thuis voelt, is er een dikke kans dat dit vak bij jou past. Als je de mensen in het vak niet helemaal leuk vindt, loont het om verder te kijken. Zorg voor voorbeelden en kijk wat die mensen die jij bewondert precies doen. Neem dat mee. En durf te vragen om feedback of mentorschap. Jij hebt de regie over jouw leerproces en jouw ontwikkeling.

Wat is uw motto of lijfspreuk?

‘Why not, hè?’ Deze vernederlandste Engelse zin duidt er voor mij op dat alles mogelijk is, of zou moeten zijn. Waarom zou je het niet doen, niet proberen, niet kunnen? Maar het laat ook iets van oordeelloosheid zien. Waarom niet, dit is zo gek nog niet. Het woordje ‘hè’ erachter is een knipoog naar het serieus zijn, dat zijn we soms net even te vaak, terwijl humor zo belangrijk is.

Wat doet u om fit te blijven?

Ik sport regelmatig, zo’n 4 keer per week. Verder eet ik vrij gezond en neem ik naast alle sociale activiteiten ook bewust tijd voor mezelf alleen. Verder maak ik heel veel grappen, juist ook op de werkvloer. Humor houdt zware kost luchtiger, en helpt bij je mentale fitheid en weerbaarheid.

Wat doet u met familie en vrienden die aankomen met kwaaltjes?

Die help ik als ik dat kan. Als dat niet lukt, dan adviseer ik ze de huisarts te bezoeken.

Wat zou u willen veranderen in de zorg?

De werkdruk en de lange werktijden. Een dienst van 10 uur of meer is ongezond en abnormaal. Iedereen weet dat je na 10 uur niet meer optimaal functioneert en toch doen we het allemaal. Er is geen ruimte, geld en/of overtuigingskracht genoeg om het anders in te delen.

Krijgen dokters genoeg betaald?

Het gekke is dat hoe verder je komt in je carrière, des te hebberiger je lijkt te worden. Wat heel jammer is, want bijna niemand is deze baan om het geld gaan doen. Dat wordt mogelijk veroorzaakt doordat het werk zwaar is en je jezelf kunt gaan vergelijken met andere artsen, met mensen in de commerciële sector, noem maar op. Ik kan mijzelf nu goed onderhouden en heb genoeg financiële vrijheid om te doen wat ik leuk vind, dus ik krijg genoeg betaald. Maar hoe meer je standaard verandert, hoe ontevredener je kunt worden. Dat probeer ik bewust te voorkomen.

Aan wie zou u uw excuses willen aanbieden?

Aan een patiënt en haar man. Zij lag met een TIA op onze SEH en ik was druk met andere patiënten. Haar man heeft zich na een uur wachten behoorlijk agressief tegen onze verpleegkundige uitgelaten. Dit kostte mij de laatste druppels van mijn energie tijdens die dienst, en ik heb die man streng toegesproken. Ik ben daarin helemaal voorbijgegaan aan de emoties en angsten van het stel. Een van onze geweldige aniossen heeft dat vervolgens uitgebreid met hen besproken (omdat ik druk met andere patiënten was), en ik schaam me daar nog steeds voor. Wel heeft het ervoor gezorgd dat ik weer bewust ben wat drukke diensten met mij doen, zodat ik kan voorkomen dat dit nog eens zo gebeurt.

Wat zou u geweten willen hebben toen u jong was?

Dat sommige dingen die nu heel belangrijk lijken er over 5 jaar misschien helemaal niet meer toe doen, en daarmee eigenlijk ook niet zo belangrijk zijn.

Wat trekt u meestal aan naar uw werk?

Wat er op dat moment in de mode is, maar meestal geen korte broek of korte rok. Mijn stijl is vrij casual, dus een spijkerbroek met gaten en sneakers zou wel kunnen. Al draag ik ook graag pakken en jurken. In principe maakt het niet veel uit: op het werk kleed ik mij vervolgens altijd om in een wit pak met klompen.

Is de gedachte aan pensioen een droom of een nachtmerrie?

Momenteel ben ik nog veel te eager om te leren, te werken. Een echte nachtmerrie zal het niet zijn, maar ik ben dol op het leven wat ik nu heb.

Wat doet u met 1 miljoen euro?

Een huis kopen. Momenteel huur ik en gaat er elke maand geld in rook op. Nou ja, in woonplezier, wat ook wat waard is natuurlijk. En oh ja, een elektrische auto. Deze zeergeleerde heeft namelijk bijna haar rijbewijs!