Hartfunctie na het eten

Een kwart van de bloedstroom gaat naar de ingewanden, een vijfde naar de spieren. Heeft een deel van het lichaam meer bloed nodig, dan kan dat geleverd worden op drie manieren: het hart gaat meer pompen, de stroom naar andere lichaamsdelen vermindert of door beide. Zo krijgen bij hardlopen de kuitspieren meer bloed door het laatste mechanisme, waarbij de bloedstroom in de onderarmen afneemt. Na een maaltijd loopt het pompvermogen van het hart (hartminuutvolume) op, maar van een herverdeling van het bloed is weinig bekend. Yi et al. onderzochten dit bij 10 gezonde vrijwilligers, van wie twee vrouwen, van 20 tot 41 jaar.1 Zij deden eerst een inspanningsproef op de loopband en kregen 30 minuten later een maaltijd van 1400 kcal. Na een half uur deden zij een tweede inspanningsproef. Na het eten liepen hartfrequentie, hartminuutvolume, zuurstofverbruik, koolzuurproduktie en ventilatie op; met inspanning werden de uitslagen hoger, vooral na de maaltijd. Door inspanning in nuchtere toestand liep de hartfrequentie op van 62 naar 116 per minuut (alle getallen hier zijn gemiddelden), na het eten van 72 tot 130 per minuut. Het hartminuutvolume steeg voor het eten van 4,45 tot 12,70 liter per minuut en na de maaltijd van 5,72 tot 14,10 liter per minuut. De bloedstroom in onderarm en kuit, plethysmografisch gemeten, veranderde met inspanning, zoals boven beschreven; na de maaltijd steeg de doorstroming van beide. De perifere weerstand nam na het eten af en dit bleef zo bij inspanning. Er is dus geen reden om aan te nemen dat na een maaltijd de ingewanden meer bloed gaan krijgen dan anders.

Het hart ondergaat een maaltijd als een inspanning; daarom kunnen patiënten met angina pectoris of decompensatie klachten krijgen na het eten.