‘Beduvel ik de mensen niet?’, vraagt de pater mij. ‘Wij leren deze kinderen lezen en schrijven op onze lagere school, maar als zij het kunnen, wat dan? Op het eiland is geen krant te koop, geen boek, geen potlood, niets.’ De school heb ik vanmiddag gezien: hij was doorzichtig, vier palen met wat gaas als muren. De roze jurkjes van de leerlingen staken fraai af door het zwarte gaas. Ile de la Gonave is zelfs voor Haïti, dat het armste land van de hemisfeer is, een vergeten plek. Er wonen 80.000 mensen, maar er is geen enkele (!) gezondheidspost van de regering.
Ik breng een bezoek aan het eiland om te zien of Artsen zonder Grenzen hulp kan bieden. Wij zitten op de veranda van de missiepost in het maanlicht. Doorlopend komen er mensen langs om de pater de hand te schudden. Hij werkt al 32 jaar in Haïti en…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties