Gunstige resultaten van operatieve behandeling van intra-articulaire verbrijzelingsfracturen van het distale deel van het femur

- Severely comminuted intra-articular femoral fractures are usually associated with major soft-tissue damage as a part of serious multiple injuries. Surgical treatment should aim at exact anatomical restoration of the articular surface. Internal fixation should be stable so that functional after-treatment is possible, a condition of achieving an optimal result. In a period of over 7 years, 24 patients with 26 intra-articular comminuted fractures were operated on. Twenty patients had multiple injuries (ISS > 18), 11 fractures were complicated. Postoperatively, impaired wound healing occurred in three elderly patients; in two of these amputation was necessary. Considering the severity of the injury, the long-term results were good: ten of the 16 patients examined with 18 fractures recovered completely, in the other cases the functional result was adequate to good.

Surgical treatment of comminuted intra-articular fractures of the distal femur is to be adapted to the individual case; depending on the fracture type and the associated damage a selection is to be made from various implants and techniques. With consistent, individually adapted application of the current AO techniques good results can be obtained.

Samenvatting

In een periode van ruim 7 jaar werden 24 patiënten met 26 intra-articulaire verbrijzelingsfracturen van het distale femurgedeelte operatief behandeld. Sterk comminutieve intra-articulaire femurfracturen gaan meestal gepaard met aanzienlijk weke-delenletsel als onderdeel van een ernstig multitrauma. Bij operatieve behandeling dient te worden gestreefd naar een exact anatomisch herstel van het gewrichtsvlak. Interne fixatie moet stabiel zijn, zodat functionele nabehandeling mogelijk is: een voorwaarde voor het bereiken van een optimaal resultaat. Er waren 20 patiënten meervoudig verwond (een ‘injury severity score’ (ISS) > 18); 11 fracturen waren gecompliceerd. Postoperatief traden bij 3 bejaarde patiënten wondgenezingsstoornissen op, waarvoor 2 maal beenamputatie nodig was. De resultaten van de operatieve behandeling 1 tot 8 jaar na het ongeval waren – in het licht van de ernst van de oorspronkelijke letsels – goed: 10 van de 16 onderzochte overlevende patiënten (18 fracturen) bereikten een volledig herstel, bij de anderen was het functioneel resultaat voldoende tot goed.

Operatieve behandeling van intra-articulaire verbrijzelingsfracturen van het distale femurgedeelte is een kwestie van maatwerk, waarbij – afhankelijk van het fractuurtype en van de begeleidende schade – een keuze wordt gemaakt uit verschillende implantaten en technieken. Indien de huidige technieken van de Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen consequent en genuanceerd worden toegepast, kunnen goede resultaten worden bereikt.