Het Guillain-Barré-syndroom (GBS) wordt gekenmerkt door een snel progressieve, slappe, bilaterale parese van de ledematen, meestal gevolgd door een langzaam herstel en restverschijnselen. Het syndroom wordt veroorzaakt door een immuunreactie tegen een voorafgaande infectie, die leidt tot disfunctie en beschadiging van de zenuwwortels en perifere zenuwen.1 Guillain, Barré en Strohl waren de eersten die in 1916 de karakteristieke bevinding in de liquor, een verhoogde eiwitconcentratie, beschreven; dit was destijds van groot belang voor het onderscheid met poliomyelitis.2
Het ziektebeeld werd echter al eerder door anderen beschreven, zoals in 1859 door Octave Landry, die algemeen wordt beschouwd als degene die voor het eerst het ziektebeeld beschreef dat later bekend werd als GBS.3 Daarvoor beschreef Leon-Jean Cruveilhier in zijn Anatomie pathologique du corps humain (1829-1842) echter ook al 2 mogelijke patiënten met GBS: 2 jonge vrouwen hadden een opstijgende verlamming en na verloop van tijd herstelden ze helemaal.4…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties