Groeihormoon(GH)-deficiëntie resulteert bij kinderen in een duidelijk omschreven klinisch beeld, dat wordt gekenmerkt door achterstand in lengtegroei, een vertraagde skeletrijping en adipositas. De indicatie tot substitutie bij deze kinderen is evident en de effectiviteit van GH-therapie is bij hen goed vastgelegd, zoals onlangs nog in dit tijdschrift werd beschreven.1 Voor volwassenen met GH-deficiëntie daarentegen bestaat deze duidelijkheid niet. Er is weinig bekend over het lichamelijk functioneren van GH-deficiënte volwassenen, doch incidenteel zijn moeheid, verminderde spierkracht en een afgenomen inspanningstolerantie gemeld als opvallende klachten.2 Omdat het echter meestal volwassenen betrof met tekorten van verschillende hypofysehormonen, is het niet duidelijk of de klachten geweten moeten worden aan een suboptimale substitutie met thyroxine, cortison en (of) geslachtssteroïden, dan wel aan de tevens aanwezige GH-deficiëntie.
Door onderzoekingen bij gezonde volwassenen, acromegaliepatiënten en GH-deficiënte kinderen is in de loop der jaren een aanzienlijke kennis vergaard over de biologische effecten van GH. Aan de…
Reacties