Goede hartgezondheid geeft meer gezonde levensjaren

Het open deuren blijven intrappen blijft een belangrijk deel van de medische wetenschappelijke publicaties door epidemiologen. Nu ook weer rond een mij onbekende kreet: "hartgezondheid". Daar moet de mens kennelijk zelf maar voor zorgen, want de wetenschap geeft ons geen leidraad meer hoe we daar aan moeten komen, zoals dat vroeger vanuit de Gezondheidsleer (ooit vast onderdeel van de geneeskunde) in ons land tot in de haarvaten van de maatschappij onderwezen werd. Is er dan ook "longgezondheid" te definieren, of "niergezondheid" of zelfs "hersengezondheid" en "skeletgezondheid"?  En hangen al die gezondheden niet met elkaar samen, zodat "hartgezondheid" zonder "skeletgezondheid" misschien toch weer wat meer jaartjes van de levensverwachting opsnoept, zeker als je op je e-bike onderuit gaat? Er is in de biologie maar een onbetwistbaar adagium en dat is dat de duurzame gezondheid alleen in de groeifase wordt opgebouwd. De mens is de enige diersoort die zijn offspring, zeker in deze volkomen geindustrialiseerde en vol techniek gegooide maatschappij zoals ook wij die ontwikkelde, geen kans geeft al deze "gezondheden" integraal op te bouwen. Het rapport van het VerweyJonkerInstituut uit 2019:  "Een actueel perspectief op kinderen en jongeren met een chronische aandoening" geeft met 1.3 miljoen 0-25 jarigen met minimaal een chronische diagnose ( zeer zorgvuldig op BSN nummer geturfd in alle ZV -data, dus niet "ge-extrapoleerd") onze maatschappij, ons onderwijssysteem en ook onze geneeskunde een dikke onvoldoende om de volksgezondheid op hoog peil te houden. Het verklaart ook heel veel wantrouwen in overheid en wetenschap als je buiten je eigen schuld om niet al die "gezondheidvinkjes" in je jeugd mocht opbouwen. En je met gymnastiek en zonodig bij achterblijven van die integrale gezondheid met heilgymnastiek toch in een hoge levensverwachting kon investeren.