Goede ervaringen met een implanteerbare automatische defibrillator met transveneuze elektroden voor patiënten met levensbedreigende hartritmestoornissen

To describe the results of treatment of patients with a life-threatening arrhythmia by implantation of an second generation implantable cardioverter defibrillator with transvenous electrodes.

Design

Descriptive.

Setting

St.-Antonius Hospital, Nieuwegein, the Netherlands.

Method

In the period October 1991-February 1996 the ICD with transvenous electrodes was implanted in 44 patients. After a year the quality of life was assessed by written questionnaire.

Results

The in-hospital mortality was 144 (2), without peroperative death. During follow-up 4 patients died: 3 due to congestive heart failure and 1 due to sudden cardiac death. Within one year 50 of the patients had a therapeutical ICD discharge. In 3044 (68) patients antiarrhythmic drugs were prescribed to reduce the number of ICD discharges or because they were suffering from paroxysmal atrial fibrillation with high heart rates, which could result in an inappropriate ICD discharge. Quality of life analysis showed a good acceptance of the ICD, although 86 of the patients considered it a very serious limitation that they were not allowed to drive a motor vehicle anymore.

Conclusion

The ICD constitutes a major step forward in the treatment of life-threatening ventricular arrhythmias because the implantation is easier and follow-up shows adequate anti-arrhythmic effects and survival.

Samenvatting

Doel

Beschrijving van de resultaten van behandeling van patiënten met een levensbedreigende hartritmestoornis door toepassing van een implanteerbare cardioverter-defibrillator (ICD) van de tweede generatie met transveneuze elektroden.

Opzet

Descriptief.

Plaats

St.-Antonius Ziekenhuis, Nieuwegein.

Methode

In de periode oktober 1991-februari 1996 werden 44 patiënten met levensbedreigende kamerritmestoornissen behandeld met een ICD met transveneuze elektroden. Na een jaar werd de kwaliteit van leven onderzocht met een schriftelijke vragenlijst, samengesteld op basis van onder meer de ‘36-item Short form health survey’.

Resultaten

De sterfte in het ziekenhuis bedroeg 144 (2); er was geen peroperatieve sterfte. Er overleden 4 patiënten gedurende de follow-up: 3 als gevolg van hartfalen en 1 aan plotselinge hartdood. Binnen 1 jaar had 50 van de patiënten een therapeutische ontlading gehad. Bij 3044 (68) van de patiënten waren antiarrhythmica noodzakelijk ter preventie van te frequente ICD-ontladingen of wegens paroxismaal atriumfibrilleren met snel kamerantwoord (hetgeen ook een onterechte ontlading van de ICD kan veroorzaken). De respons op de vragenlijst was 100. Analyse van de kwaliteit van leven toonde een goede acceptatie van de ICD, alhoewel 86 van de patiënten het verbod om een auto te besturen als erg beperkend ervoer.

Conclusie

De ICD betekent een welkome stap voorwaarts in de behandeling van levensbedreigende kamerritmestoornissen, gezien de eenvoudige implantatie, de goede overleving en de adequate anti-aritmische effecten.