Goede behandeling van de aangezichtsverlamming met een indirecte anastomose tussen de N. hypoglossus en de N. facialis, zonder functieverlies van de tong

To describe the surgical procedure and the results of the indirect hypoglossal-facial nerve anastomosis using a free nerve graft in patients with facial nerve paralysis. This technique leaves the tongue function intact.

Design

Prospective study.

Methods

Tongue function was assessed in 39 consecutive patients who underwent this procedure and facial reanimation was assessed in 29 of these patients who had completed at least 24 months follow-up. Facial nerve function was judged using the House-Brackmann (HB) facial nerve grading system.

Results

Tongue movements were normal in all operated patients; one patient had mild homolateral atrophy. Initial facial movements occurred on average 7.5 months postoperatively (range 4 to 18 months) in all but one patient. The results were graded HB II in 6 patients (20.9), HB III in 13 (44.6), HB IV in 7 (24.1), HB V in 2 (6.8) and HB VI in 1 patient (3.4). Hemifacial synkineses were noticeable but no mass movements or gross hypertonia were observed (as are often present in direct hypoglossal-facial anastomosis). The results of facial reanimation were significantly better in young patients and when a short time interval between paralysis and surgery existed. HB grade II was achieved only if the duration of paralysis was less than 12 months.

Conclusion

Indirect hypoglossal-facial anastomosis with interposition of a nerve graft allows preservation of tongue function together with good overall facial reanimation, and is therefore to be preferred to the classical direct hypoglossal-facial anastomosis.

Samenvatting

Doel

Beschrijven van de chirurgische behandeling en de resultaten daarvan van de indirecte anastomose tussen de N. hypoglossus en de N. facialis met behulp van een donorzenuw bij patiënten met een N.-facialisparalyse. Bij deze techniek blijft de tongfunctie behouden.

Opzet

Prospectief.

Methoden

Van alle 39 achtereenvolgens geopereerde patiënten werden tijdens follow-up gegevens verzameld. De patiënten werden onderverdeeld in groepen op grond van de duur van de N.-facialisverlamming. De tongfunctie en -vorm werden beoordeeld bij alle 39 patiënten. De mimische functie werd beoordeeld bij 29 patiënten met een minimale follow-up van 24 maanden, waarbij gebruikgemaakt werd van de gradering van House-Brackmann (HB).

Resultaten

De tongbewegingen waren normaal bij alle patiënten; 1 patiënt had geringe homolaterale tongatrofie. De eerste gelaatsbewegingen werden gemiddeld 7,5 maand na de operatie opgemerkt (uitersten: 4-18). Bij 1 patiënt werd geen gelaatsverbetering geconstateerd. HB-graad II werd vastgesteld bij 6 (20,9) patiënten, HB-graad III bij 13 (44,8), HB-graad IV bij 7 (24,1), HB-graad V bij 2 (6,8) en HB-graad VI bij 1 patiënt (3,4). Het verschijnen van de eerste gelaatsbewegingen en de mate van mimische recuperatie waren significant gerelateerd aan de duur van het bestaan van de verlamming en de leeftijd van de patiënt. HB-graad II werd alleen bereikt, indien de aangezichtsverlamming minder dan 12 maanden bestond. Hemifaciale synkinesen waren aanwezig, maar grote bewegingen of hypertonie werden niet waargenomen (hetgeen wel vaak het geval is bij directe hypoglossofaciale anastomose).

Conclusie

De indirecte anastomose tussen de N. hypoglossus en de N. facialis met behulp van een donorzenuw geeft een goed herstel van de faciale motoriek met behoud van de tongfunctie en is daarmee te verkiezen boven de klassieke, eindstandige anastomose van beide zenuwen.