Gesloten scholen

Dat kinderen minder vatbaar lijken voor COVID-19, was al bekend. Maar in hoeverre het sluiten van scholen, een maatregel die op 8 april 2020 al door 188 landen was ingezet, helpt tegen de verspreiding van een coronavirus, is niet bekend. Deze maatregelen zijn veelal ingezet op basis van de kennis van uitbraken van influenza: kinderen zijn daarbij een belangrijke verspreidingsbron, omdat de ziekte bij hen vaak symptomatisch verloopt. Dit lijkt echter niet op te gaan voor coronavirussen. Daarom hebben Britse onderzoekers een literatuurstudie uitgevoerd om uit te zoeken wat de effectiviteit van het sluiten van scholen is op het aantal infecties tijdens een coronavirusuitbraak (Lancet Child Adolesc Health. 2020; online 6 april).

De bevindingen die zij uiteenzetten zijn gebaseerd op 16 relevante manuscripten: 9 over SARS, 6 over COVID-19 en 1 over andere coronavirussen. In de meeste artikelen is gebruikgemaakt van modellering, zo ook in alle stukken over COVID-19. Er zijn nog geen ‘real-life’-publicaties over de relatieve bijdrage van schoolsluitingen in de verspreidingscontrole van COVID-19. De modelleringsstudies gaven wisselende resultaten, maar concludeerden veelal dat een combinatie van maatregelen tot minder besmettingen lijdt, en dat het sluiten van scholen hier maar in zeer geringe mate aan bijdraagt. Publicaties over de SARS-uitbraak in China, Hong Kong en Singapore suggereren zelfs dat het sluiten van scholen en andere controlemaatregelen zoals temperatuurmetingen op scholen helemaal niet bijdroegen aan de controle van de epidemie.

Ondanks het feit dat het lastig is om een maatregel helemaal los te trekken van de rest, en dat maar 1 studie dit deed, voorspelde een Britse publicatie over COVID-19 dat het sluiten van scholen alléén zo’n 2-4% van de doden kan voorkomen. En daarmee is het een stuk minder effectief dan veel andere maatregelen voor sociale isolatie, terwijl de economische en maatschappelijke gevolgen aanzienlijk zijn.