Geschiedenis van het genezen; trachoom, de gesel van de Amsterdamse jodenbuurt

Trachoom is een besmettelijke oogziekte waarbij korrels op het bindvlies ontstaan (folliculaire conjunctivitis), die in littekens kunnen overgaan. Soms breidt de ontsteking zich uit tot het hoornvlies of de traanzak van het oog, met blindheid als mogelijk gevolg. Door het ontstaan van afscheiding hebben de trachoomlijders een jeukend en brandend gevoel in de ogen. De patiënten wrijven in de ogen en de smetstof vestigt zich op de handen. Gebruiksvoorwerpen als handdoeken vormen dan ook een belangrijke bron van besmetting. Sinds 1907 kennen wij de verwekker, Chlamydia trachomatis, een micro-organisme met een goede gevoeligheid voor tetracyclinen.

Trachoom vormde in de jaren 1860-1920 de gesel van de Amsterdamse jodenbuurt. In de hoofdstad werd uitvoerig van gedachten gewisseld over de wijze waarop deze oogziekte kon worden voorkomen en bestreden. Het is daarom niet verwonderlijk dat de Nederlandstalige oogheelkundige literatuur over trachoom bijna geheel van Amsterdamse origine is.