Zie ook de artikelen op bl. 2477, 2500 en 2502.
Dames en Heren,
Dyspnée d'effort is een veel geuite klacht op het spreekuur van huisarts, internist, cardioloog en longarts. Wanneer bij een jonge patiënt bij gedegen lichamelijk onderzoek geen afwijkingen worden gevonden en vooral als de thoraxfoto ook normaal blijkt te zijn, zal men geneigd zijn de patiënt gerust te stellen en de klacht even aan te zien. Dat deze klacht echter kan berusten op een ernstige organische aandoening, bewijzen de ziektegeschiedenissen van 3 jonge vrouwen die wij in korte tijd in onze kliniek zagen.
Patiënt A, een 27-jarige Antilliaanse vrouw, werd verwezen wegens progressieve dyspnée d'effort en perifeer oedeem. Zij was 2 weken tevoren bevallen van een gezonde zoon; de zwangerschap was ongecompliceerd verlopen. Reeds een jaar had zij verminderde inspanningstolerantie, maar zij had zich hiermee nooit tot haar huisarts gewend. Zij had geen andere klachten en gebruikte…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Geringe dyspnée d'effort soms een ernstig symptoom
Arnhem, december 1994,
In de zeer boeiende klinische les van Wijlhuizen-Stehouwer et al. (1994;2473-7) over de behandeling van pulmonale hypertensie (PH) wordt een fraaie opsomming van therapeutische mogelijkheden gegeven: vaatverwijders, vooral calciumantagonisten, anticoagulantia, inotropica, diuretica en zuurstof, met (long)transplantatie als ultimum refugium. Hierbij mis ik bespreking van de toediening van prostacycline zoals die in de literatuur wordt aangegeven, in het bijzonder ter eventuele voorbereiding op of overbrugging tot (hart- en) uni-/bilaterale longtransplantatie. Immers, prostacycline is een krachtige, maar kort werkende vaatverwijder en plaatjesaggregatieremmer, en wordt normaliter door het vasculaire endotheel geproduceerd. Acute, intraveneuze toediening van prostacycline bij patiënten met primaire PH leidt tot een verlaging van pulmonale vaatweerstand met een toename van ‘cardiac output’ en een vergroting van het systemische zuurstofaanbod.1 Continue intraveneuze toediening van prostacycline gedurende een periode van 8 weken resulteert in verbeterde hemodynamiek en inspanningstolerantie bij PH.2 Recentelijk is aangetoond dat bij een – weliswaar kleine – groep van 18 patiënten met primaire PH chronische continue intraveneuze toediening van prostacycline tot 3 jaar toe verbetering gaf van hemodynamiek en inspanningstolerantie, en waarschijnlijk ook van overleving.3 Daarmee lijkt de lange-termijnbehandeling met prostacycline van betekenis om voornamelijk erg zieke patiënten de (wacht)tijd tot een operatie te kunnen laten overbruggen. Zodra minder kostbare toedieningsvormen van prostacycline voor klinisch gebruik beschikbaar zijn, zou het misschien zelfs geschikt blijken als eerstelijnstherapie.4
Rubin LJ, Groves BM, Reeves JT, Frosolono M, Handel F, Cato AE. Prostacyclin-induced acute pulmonary vasodilation in primary pulmonary hypertension. Circulation 1982;66:334-8.
Rubin LJ, Mendoza J, Hood M, McGoon MD, Barst RJ, Williams WB, et al. Treatment of primary pulmonary hypertension with continuous intravenous prostacyclin (epoprostenol). Results of a randomized trial. Ann Intern Med 1990;112:458-91.
Barst RJ, Rubin LJ, McGoon MD, Caldwell EJ, Long WA, Levy PS. Survival in primary pulmonary hypertension with long-term continuous intravenous prostacyclin. Ann Intern Med 1994;121:409-15.
Rich S. Prostacyclin and primary pulmonary hypertension [editorial]. Ann Intern Med 1994;121:463-4.
Geringe dyspnée d'effort soms een ernstig symptoom
Tilburg, december 1994,
De door collega Jansen genoemde referenties zijn een aanvulling op ons artikel. Het probleem is dat ons artikel voor publikatie werd aanvaard voordat de betreffende artikelen verschenen waren.